Encyklopedia Solidarności Stasiewski Krzysztof - Biogramy -

Krzysztof  Stasiewski (ps. Brodacz), ur. 5 II 1960 w Poznaniu. Ukończył II LO dla Dorosłych tamże (1981).

1979–1980 uczeń-zecer w drukarni UAM. 1980 woźny w Zespole Szkół Ekonomicznych w Poznaniu, 1980–1981 pomocnik ogrodnika w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym tamże.

1980–1990 w KPN, współzałożyciel grupy poznańskiej.

IX 1980–13 XII 1981 członek „S” w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Poznaniu. Współpracownik Działu Informacji ZR, odpowiedzialny za kolportaż i rozklejanie plakatów. 16 IX 1981 zatrzymany podczas rozklejania plakatów „Cyrk gospodarczy” oraz „Linia Ribbentrop-Mołotow”, śledztwo zawieszono po wprowadzeniu stanu wojennego, 4 III 1983 umorzono.

14 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Gębarzewie i Kwidzynie, 12 X 1982 zwolniony.

Od 1982 na rencie inwalidzkiej.

Od 1982 w kontakcie ze strukturami podziemia. Od 1983 w SW. Zaangażowany w rozpowszechnianie wydawnictw podziemnych m.in. „Solidarności Walczącej”, „Pokolenia Walczącego”, materiałów fotoagencji Solidarność Walcząca Poznań. Organizator skrzynki kontaktowej na os. Kosmonautów w Poznaniu. Współredaktor kilku pierwszych numerów pisma „Solidarność Walcząca” (Poznań). Zaangażowany w obsługę fotograficzną i graficzną materiałów wydawanych przez SW (prowadził fotoagencję SW Poznań), kolportaż ulotek i wydawnictw podziemnych. 1983–1984 w kontakcie z kierownictwem Konfederacji Młodej Polski-Rokosz z ramienia SW.

1984 zatrudniony w archiwum Spółdzielni Inwalidów w Poznaniu.

Od 7 III 1984 podejrzany o działalność w nielegalnych organizacjach w śledztwie prowadzonym przez Prokuraturę Wojewódzką w Poznaniu. 25 XI 1985 po zatrzymaniu Szymona Łukaszewicza namawiał działaczy SW do odbudowy jej struktur. 26 VI 1986 zatrzymany, osadzony w AŚ w Poznaniu, 13 IX 1986 zwolniony po umorzeniu postępowania karnego przez Sąd Najwyższy w Warszawie na mocy ustawy z 17 VII 1986. 28 XII 1987 ukarany przez Kolegium ds. Spraw Wykroczeń przy Prezydencie Miasta Poznania za malowanie symbolu SW. 10 XI 1988 zatrzymany przed mszą św. z okazji 80. rocznicy odzyskania niepodległości.

1989–1990 pracownik klubu Wolni i Solidarni w Poznaniu. 1990–1992 własna działalność gospodarcza w branży reklamowej/poligraficznej, 1992–1997 prace zlecone, 1997 dla sztabu wyborczego AWS (m.in. przygotowanie materiałów promujących kandydatów). 1998–2004 grafik komputerowy w wydawnictwie Podsiedlik–Raniowski i Spółka Sp. z o.o. (od II 2004 wydawnictwo Publicat SA).

2005–2009 zaangażowany w popularyzowanie najnowszej historii Polski (prelekcje m.in. w szkołach). Od 2006 członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa. Od 2006 prezes stowarzyszenia Internowani.pl. 2007 członek komitetu organizacyjnego konferencji naukowej Radio „Solidarność”, poświęconej podziemnym audycjom i rozgłośniom radiowym (zorganizowanej 26–27 V 2007 przez Wielkopolską Fundację im. Ignacego Paderewskiego oraz Wyższą Szkołę Zawodową Kadry dla Europy w Poznaniu).

Twórca strony internetowej poświęconej internowanym www.internowani.pl (od 2004, obecnie jako profil na facebooku), oraz www.solidarnosc25.g.pl poświęconej opozycji w Wielkopolsce i www.piotr-majchrzak.prv.pl poświęconej Piotrowi Majchrzakowi (działających 2005–2013). Współtwórca programu edukacyjnego PRL bez złudzeń, przygotowanego przez stowarzyszenie Internowani.pl (2008).

Od 2015 zaangażowany w prowadzenie na facebooku profili poświęconych sprawom lokalnym: Górczyński Fyrtel – osiedle im. ks. Ignacego Skorupki oraz Miasta nie są dla złomowisk.

Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001).

28 VII 1981–23 III 1985 rozpracowywany przez Wydz. III s. IX KW MO/WUSW w Poznaniu w ramach SOS krypt. Aktyw; 2 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1984–24 VI 1986 przez Wydz. III s. II WUSW tamże w ramach SOR krypt. Ośmiornica.

Przemysław Janiszewski