Sucheni-Grabowska Anna Katarzyna
Anna Katarzyna Sucheni-Grabowska, ur. 12 VIII 1920 w Gidlach, zm. 30 VII 2012 w Warszawie. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, kierunek prawo (Wydział Prawa) (1949); doktorat w Instytucie Historii PAN (1967), habilitacja (1974), prof. zw. (1998).
Od 1940 w Narodowej Organizacji Wojskowej, od 1942 w NSZ.
XII 1949–VIII 1952 więzień polityczny.
1947–1950 prowadziła rodzinną fabrykę (oficjalnie jako kierownik działu handlowego), 1951 dietariuszka w Archiwum Głównym Akt Dawnych, 1952–1957 asystentka tamże, 1958–1980 pracownik naukowy Instytutu Historii PAN tamże, od 1980 na emeryturze. 1958–1990 członek KIK w Warszawie
IX–X 1980 współorganizatorka i członek NSZZ Pracowników Nauki, Techniki i Oświaty, od X 1980 w „S”; IX 1980 kierownik punktu informacyjnego dla pracowników oświaty w Towarzystwie Wolnej Wszechnicy Polskiej, współorganizatorka „S” Oświaty i Wychowania Warszawa-Mokotów. 12 X 1980 uczestniczka ogólnopolskiego zjazdu delegatów kół OiW w Gdańsku, 1981 ekspertka Zespołu OiW Regionu Mazowsze, uczestniczka prac Zespołu ds. Oświaty Narodowej i od jesieni 1980 negocjacji z Ministerstwem OiW dot. reformy nauczania historii, współtwórczyni i przewodnicząca Regionalnego Zespołu Historyczno-Oświatowego, od IV 1981 współzałożycielka i członek Ogólnopolskiego Zespołu Historyczno-Oświatowego, 1981 przewodnicząca komitetu redakcyjnego „Zeszytów Historycznych” OZHO, X 1980–XII 1981 autorka w „Rozmowach”, od 1981 członek Komisji Dydaktycznej Polskiego Towarzystwa Historycznego. 1981 wykładowca Regionalnego Zespołu Oświaty. 11–12 XII 1981 uczestniczka Kongresu Kultury Polskiej, autorka listu pracowników oświaty do Kongresu i projektu uchwały o oświacie.
1982–1989 uczestniczka tajnych spotkań b. RZHO, I 1982–1989 współorganizatorka i działaczka (m.in. gromadzenie danych o represjonowanych, wyszukiwanie obrońców, wspieranie materialne rodzin) sekcji pomocy nauczycielom przy punkcie pomocy prawnej dla represjonowanych w kościele św. Aleksandra (do 1986 jej przewodnicząca) w Warszawie, 1982–1989 członek Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom; 1982–1986 przewodnicząca, organizatorka wydania serii Antologii Historyczno-Literackich, uczestniczka Porozumienia Duszpasterstw Nauczycielskich, od IX 1988 przewodnicząca Komisji Programowej ogólnopolskiego Porozumienia Duszpasterstw Nauczycielskich. 1982–1990 współzałożycielka i wykładowca Studium Kultury Chrześcijańskiej przy kościele św. Trójcy w Warszawie. 1983 przygotowywała „Zeszyty Oświaty Niezależnej”. 1983–1989 wykładowca podczas Tygodni Kultury Chrześcijańskiej. Kolporterka prasy podziemnej. 1984 przekazała papieżowi Janowi Pawłowi II raport o represjach w oświacie.
Autorka książek i publikacji naukowych o tematyce historycznej, m.in. Monarchia dwu ostatnich Jagiellonów a ruch egzekucyjny (1974), Odbudowa domeny królewskiej w Polsce 1504–1548 (2007).
Odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).