Suwała Halina
Halina Suwała, ur. 13 XII 1926 w Kaliszu. 1943-1944 studentka tajnego Wydz. Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Absolwentka Uniwersytetu Poznańskiego, Wydz. Prawa (1946) oraz UW, romanistyki na Wydz. Humanistycznym (1953), doktorat (1962), habilitacja (1974).
Żołnierz AK, sanitariuszka w Powstaniu Warszawskim. 1953-1994 pracownik naukowo-dydaktyczny na romanistyce UW. 1976 współpracowniczka KOR; uczestniczka zbiórek pieniędzy na pomoc dla robotników i ich rodzin.
IX-X 1980 członek NSZZ Pracowników Nauki Techniki i Oświaty UW. Od X 1980 w „S”; 1980-1981 przedstawicielka Wydziału Neofilologii w Komitecie Uczelnianym; w X 1981 w biurze prasowym na I KZD; redaktor „Biuletynu Informacyjnego”. XI/XII 1981 wykładowca w czasie strajku radomskiego na UW dla strajkujących studentów.
13 XII 1981 – 29 IV 1982 internowana w Ośr. Odosobnienia w Warszawie-Olszynce Grochowskiej, Jaworzu, Gołdapi, Darłówku. 1982-1987 przebywała we Francji: VIII-IX 1982 na stypendium w Centre National de la Recherche Scientifique; profesor literatury francuskiej na Uniwersytecie w Montpellier. W 1988 uzyskała tytuł profesora.
Od 1994 na emeryturze.
Autorka publikacji naukowych, m.in. ''Emil Zola'' (Warszawa, Paryż 1968), ''Autour de Zola et du naturalisme'' (Genewa, Paryż, 1993).