Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Tischner Józef Stanisław

Józef Stanisław Tischner, ks., ur. 12 III 1931 w Starym Sączu, zm. 28 VI 2000 w Krakowie. 1949-1950 student Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Prawa; absolwent UJ, Wydz. Teologiczny (1955) i Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej (1955), 26 VI 1955 święcenia kapłańskie. 1955-1957 student Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, Wydz. Filozofii Chrześcijańskiej; absolwent UJ, Wydz. Historyczno-Filozoficzny (1959); w 1963 doktorat na UJ, w 1968 na rocznym stypendium w Leuven; w 1974 habilitacja na ATK.

1957-1959 wikariusz i katecheta w parafii św. Mikołaja w Chrzanowie, 1959-1963 w parafii św. Kazimierza w Krakowie, od 1963 wykładowca filozofii w Wyższym Seminarium Duchownym, następnie na Papieskim Wydz. Teologicznym. Od 1965 współpracownik „Tygodnika Powszechnego” i miesięcznika „Znak”. W l. 70. odprawiał w kościele św. Marka msze dla przedszkolaków, duszpasterz krakowskiej inteligencji przy kościele św. Anny w Krakowie. Od połowy l. 70. zaangażowany w ruch niezależnych inicjatyw kulturalnych i naukowych, wykładowca Uniwersytetu Latającego, m.in. w ośrodku działającym przy klasztorze ss. Norbertanek. Od 1980 wykładowca filozofii dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie oraz filozofii na Wydz. Filologicznym UJ.

W l. 80., we współpracy z „S” RI, organizator pomocy dla Podhala. Kapelan Związku Podhalan, inicjator sierpniowych Mszy w intencji Ojczyzny w kaplicy pod Turbaczem, na które od 1982 przybywali pielgrzymi z całej Polski. 19 X 1980 wygłosił w Katedrze Wawelskiej homilię „Solidarność sumień” do przywódców „S” wizytujących Małopolskę. W 1980 i 1981 autor w „Tygodniku Powszechnym” (wydanie książkowe: ''Etyka Solidarności'', 1981). Gość I KZD, jego homilia podczas Zjazdu stała się jednym z oficjalnych dokumentów zjazdowych. Uznawany za kapelana „S”. Od 1981 współtwórca Papieskiej Akademii Teologicznej, wykładowca, na Wydz. Filozoficznym, od 1985 prof. nadzw. tamże. Od 1981 współtwórca (z Hansem-Georgiem Gadamerem i Krzysztofem Michalskim) i wieloletni prezydent Wiedeńskiego Instytutu Nauk o Człowieku.

Od 1982 kilkakrotnie dziekan Wydz. Filozoficznego PAT.

Autor wielu książek, w tym dzieł filozoficznych, m.in.: ''Filozofia dramatu'' (1990, wyd. 2 popr. 1998) i ''Spór o istnienie człowieka'' (1998), zbioru szkiców i esejów poświęconych problematyce filozoficznej, społecznej i religijnej, m.in. ''Etyka Solidarności'' (1992), wznowiona z ''Homo sovieticus''; ''Myślenie według wartości'' (1982), ''Nieszczęsny dar wolności'' (1993), ''Spowiedź rewolucjonisty'', ''Czytając fenomenologię ducha Hegla'' (1993), ''W krainie schorowanej wyobraźni'' (1997), ''Historia filozofii po góralsku'' (1997), ''Ksiądz na manowcach'' (1999), publikacji o charakterze duszpasterskim, m.in.: ''Jak żyć?'' (wyd. 2, 1997) oraz ''Pomoc w rachunku sumienia'' (2000). Autor tomów rozmów: ''Między Panem a Plebanem'' – z Adamem Michnikiem i Jackiem Żakowskim (1995), ''Tischner czyta Katechizm'' (z J. Żakowskim, 1996), ''Przekonać Pana Boga'' (z Dorotą Zańko i Jarosławem Gowinem, 1999).

Dr h.c. Uniwersytetu Łódzkiego i Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Laureat m.in. nagrody polskiego Pen Clubu (1991), nagrody Fundacji im. Stefana Kisielewskiego (1993); odznaczony Orderem Orła Białego (1999).

 

Paweł Goleń

Opcje strony

do góry