Tokarz Henryk
Henryk Tokarz, ur. 18 IV 1949 w Chełmży. Ukończył Technikum Przemysłu Cukrowniczego w Toruniu (1968), absolwent Politechniki Koszalińskiej, Instytut Ekonomii (1999).
1968-1973 pracownik Fabryki Maszyn i Urządzeń Przemysłu Spożywczego w Żninie, 1973-1976 Spółdzielni Kółek Rolniczych tamże, 1976-1980 Spółdzielni Kółek Rolniczych w Rogowie, 1980-1982 PGR w Żninie (Zakład Leśno-Zadrzewieniowy w Woli k. Rogowa), 1983-1989 Zakładu Hydraulicznego Wielobranżowej Spółdzielni Pracy w Żninie, 1989-1991 właściciel zakładu hydraulicznego tamże.
Od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego przy ZLZ w Woli, od I 1981 przewodniczący koła „S” tamże, członek Prezydium KZ przy PGR w Żninie, VI-VIII 1981 delegat na I WZD Regionu Bydgoskiego, członek Sekcji Rolnej przy ZR, od VI 1981 Prezydium Oddziału „S” Ziemi Pałuckiej w Żninie. Założyciel, redaktor i autor w „Biuletynie Informacyjnym” „S” Ziemi Pałuckiej. W III i X 1981 uczestnik ogólnopolskich strajków w Żninie. W X 1981 obserwator 2. tury I KZD.
15 XII 1981 – VI 1989 uczestnik podziemnych spotkań części prezydium Oddziału „S” Ziemi Pałuckiej w Żninie. W 1982 wydawca 3 nr. podziemnego „Biuletynu Informacyjnego” „S” Ziemi Pałuckiej. W 1982 zwolniony z pracy. W II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 organizator zbiórki pieniężnej w związku z aresztowaniem w Żninie Andrzeja Wybrańskiego i 5 studentów (m.in. Piotra Najsztuba) za rozrzucanie ulotek. 1982-1983 działacz Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom, 1983-1989 Prymasowskiego Komitetu Charytatywno-Społecznego. Kolporter wydawnictw podziemnych: książek, ulotek i innych materiałów. Od 1983 działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy, organizator Pielgrzymki Ludzi Pracy na Jasną Górę, w XI 1984 delegat „S” Ziemi Pałuckiej na pogrzebie ks. Jerzego Popiełuszki w Warszawie, kolporter kaset wideo z pogrzebu. 1984-1989 współorganizator Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w Żninie, od 1986 Niezależnych Kolonii Chrześcijańskich przy parafii św. Mikołaja w Gąsawie. Od IX 1988 członek Rady Organizacyjnej Regionu Bydgoskiego „S”.
W 1989 członek Solidarnościowo-Opozycyjnego Komitetu Wyborczego „S” w Bydgoszczy, 1989-1991 członek „S” w Kole Terenowym przy Oddziale „S” w Żninie, członek „S” przy Międzyzakładowej Komisji „S” ZR Bydgoskiego. 1991-1994 radny i wiceprzewodniczący rady miejskiej w Żninie, od 1998 radny Miasta Żnin, 1999-2002 wiceprzewodniczący rady powiatu, 2002-2006 radny Miasta Żnin z listy Pałuckiej Wspólnoty Samorządowej – Komitetu Wyborczego Wyborców.
Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001), odznaczony Medalem Wojewody Kujawsko-Pomorskiego (2007).