Trzaska Krzysztof
Krzysztof Trzaska, ur. 22 X 1960 w Dąbrowie Górniczej. Ukończył I LO tamże (1979). 1980-1984 student Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Wydz. Prawa i Administracji.
Od 1980 w NZS; 19 XI – 11 XII 1981 uczestnik strajku na UŚ solidarnościowego ze studentami radomskiej WSI, współpracownik z ramienia NZS z zakładowymi strukturami „S”.
17-18 XII 1981 zatrzymany i przesłuchiwany w KM MO w Dąbrowie Górniczej, od 1982 kolporter podziemnych wydawnictw, m.in. Solidarności Walczącej, KPN, NZS, Ruchu WiP, 1987-1989 prowadził punkt kolportażu w swoim mieszkaniu. Wielokrotnie zatrzymywany prewencyjnie na 48 godz., kilkukrotne rewizje w mieszkaniu. W 1984 pracownik KWK Katowice w Katowicach, 1984-1985 Młodzieżowej Spółdzielni Mieszkaniowej Damel w Dąbrowie Górniczej i w PZU tamże, 1985-1986 Huty Katowice, 1986-1987 Domu Książki w Katowicach. 1985-1989 współorganizator Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy kościele św. Antoniego w Dąbrowie Górniczej; w 2. połowie l. 80. pośredniczył w przekazywaniu informacji zachodnim radiostacjom: Radiu Wolna Europa, Głosowi Ameryki, RFI, BBC (przez Leszka Moczulskiego, Zofię i Zbigniewa Romaszewskich, Jerzego Kolarzewskiego). 1987-1989 współpracownik podziemnego pisma „Wolny Związkowiec”, przedstawiciel redakcji w TKZ „S” w HK. W XII 1987 zatrzymany pod KWK Wujek, skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny. Członek Komitetu Założycielskiego „S” w HK, 13 IV 1988 sygnatariusz wniosku o rejestrację w Sądzie Wojewódzkim w Katowicach. Od 1986 działacz KPN Obszar V, w 1988 współpracownik podziemnego pisma „Naród i Niepodległość”. 1988-1989 w PPS, szef struktur na Śląsku i w Zagłębiu, członek Rady Naczelnej PPS we Wrocławiu. W 1988 zatrudniony w HK Zakład Koksowniczy Przyjaźń w Dąbrowie Górniczej. W V 1988 po wiecu solidarności ze strajkującymi robotnikami z HiL zwolniony z pracy, skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny. Do II 1989 bez zatrudnienia, korzystał z pomocy Komisji Interwencji i Praworządności. 23 VIII 1988 po próbie zorganizowania strajku zatrzymany na terenie KWK Czerwone Zagłębie, skazany przez kolegium ds. wykroczeń w Sosnowcu na 14 dni aresztu i wysoką kwotę kosztów postępowania, osadzony w areszcie RUSW w Katowicach.
W 1989 ponownie przyjęty do pracy w ZK Przyjaźń HK, współorganizator strajku tamże, odpowiedzialny za informację i zabezpieczenie zakładu. 1989-1992 II wiceprzewodniczący KZ „S” w ZK Przyjaźń, w 1992 członek Krajowej Komisji Hutnictwa. 1993-2003 zaprzestał działalności związkowej, od 2004 ponownie członek „S” w ZK Przyjaźń.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012).
30 I 1986 – 17 X 1989 rozpracowywany przez p. V-1 RUSW w Dąbrowie Górniczej w ramach SOS krypt. Wytapiacz.
Katowice, Region Śląsko-Dąbrowski