Urban Zygmunt
Zygmunt Urban, ur. 7 X 1929 w Łodygowicach k. Żywca, zm. 7 VII 2020 w Legnicy. Absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, kierunek filozofia (1960).
1961-1965 pracownik wydz. finansowego Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Legnicy, 1965-1979 bibliotekarz w Technikum Elektroenergetycznym, ZSZ w Legnicy. 1965-1975 świecki animator Duszpasterstwa Akademickiego przy parafii św. Jana Chrzciciela w Legnicy, organizator spotkań, odczytów, wykładów o tematyce religijnej, społecznej, patriotycznej; na początku l. 70. uczestnik spotkań KIK we Wrocławiu. Przemycił z Berlina (ze Stanisławem Obertańcem i Romualdem Szeremietiewem) wydawnictwa emigracyjne, następnie kolportował je w Legnicy i okolicach. 1978-1981 uczestnik ROPCiO; od IX 1979 członek KPN; kolporter niezależnej prasy w Legnicy. W VIII 1979 zwolniony z pracy. 17 XII 1979 wezwany na przesłuchanie do siedziby MO w Legnicy, następnie aresztowany, przetrzymywany w AŚ: podjął 5-dniową głodówkę, 18 II 1980 uwolniony.
W III 1981 dzięki zabiegom Krystyny Sobierajskiej, interwencji Komisji Okręgowej „S” Pracowników Oświaty i Wychowania w Legnicy przywrócony do pracy (na pół etatu w Wojewódzkiej Bibliotece Pedagogicznej w Legnicy).
Od 1985 działacz
Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne.
przy parafii Świętej Trójcy tamże, 1987-1988 inicjator, organizator cyklu zamkniętych wykładów dla działaczy DLP (raz w mies. w soboty i niedziele) dr. hab. Łukasza Czumy z KUL.
Od 7 IV 1989 w KO „S” w Legnicy. Od 1989 na emeryturze. W 1990 współzałożyciel Duszpasterstwa Ludzi Pracy ’90 przy parafii Świętej Trójcy.
25 I 1982 – 10 III 1989 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/ WUSW w Legnicy w ramach KE krypt. Turban.
Łukasz Sołtysik