Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Werno Tadeusz

Tadeusz Werno, ks., ur. 4 VIII 1931 w Kazimierzu Wlkp. k. Szamotuł. Absolwent Wyższego Seminarium Duchownego w Gorzowie Wlkp. i Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1975), święcenia kapłańskie (1956), biskup (1974).

1957-1959 wikariusz parafii katedralnej Wniebowzięcia NMP w Gorzowie Wlkp., 1959-1960 ojciec duchowny Niższego Seminarium Duchownego tamże, 1960-1963 wikariusz parafii św. Jadwigi Śląskiej w Zielonej Górze, 1963-1971 referent Wydz. Duszpasterskiego Kurii Gorzowskiej, jednocześnie rektor kaplicy publicznej NSPJ w Gorzowie Wlkp., redaktor „Gorzowskich Wiadomości Wiadomości „Wiadomości”, biuletyn wydawany przez podziemną „S” Regionu Mazowsze w Warszawie 15 XII 1981 – 1 IV 1990. Kościelnych”, 1971-1974 administrator parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Świdwinie, konsultor diecezjalny, referent ds. powołań w nowo utworzonej diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, 1974-2007 administrator diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej podczas wakatów, wikariusz generalny diecezji, przewodniczący Wydz. Duszpasterskiego oraz Komisji Liturgicznej, Śpiewu i Muzyki Kościelnej, członek Rady Duszpasterskiej i Kapłańskiej, członek Komisji ds. Duszpasterstwa Rolników Duszpasterstwa Rolników Duszpasterstwa Rolników, powstały w okresie stanu wojennego z potrzeby pogłębienia wzajemnych kontaktów pomiędzy działaczami „S” RI a duchowieństwem. Pierwsze rozmowy z hierarchią podjęła grupa działaczy „S” RI z woj. stołecznego warszawskiego. W V 1982, za zgodą bp. Władysława Miziołka, została odprawiona w archikatedrze św. Jana msza św. w 1. rocznicę rejestracji „S” RI. Msze św. o podobnym charakterze odbywały się późn. rokrocznie, skupiając coraz większą liczbę ludzi chcących m.in. zamanifestować w ten sposób wolę reaktywowania „S” RI. Warszawskie środowisko „S”, zachęcone powodzeniem tej idei, 5 IX 1982 zorganizowało razem ze stroną kościelną na Jasnej Górze dożynki o charakterze religijno-patriotycznym z udziałem ok. 300 tys. rolników. 18 XI 1982 prymas Józef Glemp przyjął warszawską grupę działaczy i doradców związku, którzy m.in. prosili go o ustanowienie stałych form duszpasterstwa dla rolników. 2 XII 1982 Konferencja Episkopatu Polski utworzyła Komisję Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Rolników, Ogólnopolskie Duszpasterstwo Rolników, w diecezjach ustanowiła jego referentów diecezjalnych i dekanalnych. Przew. Komisji został bp Jan Gurda. Celem DR było przede wszystkim pogłębianie życia religijnego rolników, wiele wysiłku wkładano w odrodzenie moralne wsi, podkreślenie godności i wartości pracy rolników. Duszpasterze pomagali w samokształceniu i pracy oświatowej, organizowali życie kulturalne, działalność oświatową, akcje na rzecz dobra wspólnego (pomoc w gospodarstwie, porady prawne itp.), rekolekcje, dni skupienia itd. Istnienie DR spotkało się z nieprzychylną reakcją władzy, która zarzucała Kościołowi, że w ten sposób dąży do reaktywowania „S” RI. i Ludzi Morza w ramach Konferencji Episkopatu Polski.

Wspierał Biskupi Komitet Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom, środowisko ludzi pracy, Duszpasterstwo Akademickie Klasztor oo. Dominikanów w Poznaniu, Duszpasterstwo Akademickie Klasztor oo. Dominikanów w Poznaniu, Duszpasterstwo Akademickie, w 1937 dominikanie rozpoczęli budowę klasztoru i kościoła akademickiego w centrum Poznania, od pocz. przy klasztorze funkcjonowało DA. w Koszalinie, KIK, Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej "Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej", imprezy o charakterze religijno-kulturalnym organizowane przez duchowieństwo katolickie i laikat od połowy lat 70. Oficjalny I TKCh odbył się 20-27 IV 1975 w kościele akademickim św. Anny w Warszawie. W koncepcji TKCh zarysowały się dwa nurty. Pierwszy, reprezentowany przez ks. Tadeusza Uszyńskiego, proponował wizję kultury opartej o ruch parafialny, amatorski i studencki. Drugi, ks. Wiesława Niewęgłowskiego, zakładał działania kulturalne w obrębie Kościoła, w które należało włączać zawodowych twórców zainteresowanych taką formą współpracy. Oba nurty funkcjonowały w pierwszym dziesięcioleciu TKCh. Od IV 1975 w kościołach warszawskich, głównie dzięki wsparciu bp. Władysława Miziołka, następnie całego kraju, organizowano coroczne TKCh, które – mimo bojkotu przez państwowe środki przekazu – zyskiwały na popularności. Pod koniec lat 70. TKCh rozpowszechniły się zarówno w dużych miastach, jak i mniejszych ośrodkach, m.in. dzięki istotnemu wsparciu ordynariuszy diecezji. W trakcie TKCh odbywały się: odczyty, projekcje filmów, wystawy nie tylko sztuki sakralnej, imprezy muzyczne, teatralne, koncerty piosenki religijnej i pieśni zaangażowanej. Zapraszano różnych twórców: pisarzy, muzyków, rzeźbiarzy, malarzy, fotografików, hafciarzy (szaty liturgiczne, gobeliny) i in. Tygodnie nie tylko umożliwiały nawiązywanie dialogu pomiędzy twórcami (niektórzy z nich byli oddaleni od Kościoła albo mu niechętni) a duchowieństwem, były także forum wymiany myśli niezależnej. Wolne od ingerencji państwowej cenzury propagowały wartości kultury chrześcijańskiej i powszechnej. TKCh stały się częścią aktywności środowisk skupionych w Duszpasterstwach Środowisk Twórczych. i Pielgrzymki Ludzi Pracy na Jasną Górę; odprawiał Msze za Ojczyznę; odwiedzał internowanych w Ośr. Odosobnienia w Darłówku. Inwigilowany, oczerniany w prasie i tv.

Od 2007 bp senior. Honorowy obywatel miasta Słupska.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).

1974-1989 rozpracowywany przez Wydz. IV KW MO/WUSW w Koszalinie w ramach SO krypt. Pałac.

 

ks. Tadeusz Ceynowa

Opcje strony

do góry