Wiszniewski Andrzej Józef
Andrzej Józef Wiszniewski, ur. 15
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1935 w Warszawie. Absolwent Politechniki Wrocławskiej, Wydz. Elektryczny (1957), doktorat (1961), habilitacja (1966), prof. (1990).
1951–1956 w ZMP.
1957–1976 pracownik naukowy PWr., 1976–1979 dziekan Wydz. Elektrycznego na Uniwersytecie Geryounis w Benghazi (Libia), od 1979 pracownik naukowy w PWr.
W III 1968 uczestnik strajku na PWr.
Od IX 1980 w „S”; członek Komisji Oddziałowej przy Instytucie Energoelektrycznym PWr. Od VI 1981 prorektor PWr.
13–15 XII 1981 wiceprzew. Uczelnianego KS podczas strajku na PWr., pobity przez ZOMO podczas jego pacyfikacji; 21 XII odwołany ze stanowiska prorektora. 4 I 1982 zatrzymany, 6 I internowany, przetrzymywany w AŚ we Wrocławiu i Ośrodku Odosobnienia w Nysie, 29 I aresztowany, osadzony AŚ we Wrocławiu, 27 III skazany przez Sąd Wojewódzki we Wrocławiu na 2 lata pozbawienia wolności w zawieszeniu, 28 IV 1983 uniewinniony przez Sąd Wojewódzki w Opolu. 1982–1989 autor (ps. Andrzej Prus) w podziemnym piśmie „Z Dnia na Dzień”, 1983–1988 w „Obecności”, 1983–1989 w „Solidarności Walczącej”, 1983–1989 (ps. Stanisław El) w „Victorii”. 1983–1989 członek Rady Społecznej przy kard. Henryku Gulbinowiczu. Od 1984 współpracownik, 1986–1989 szef doradców RKS Dolny Śląsk; 1983–1989 współpracownik SW. 1985–1986 uczestnik spotkań TKK; 1985–1989 przew. Dolnośląskiego Porozumienia Komitetów Nauki, Kultury, Edukacji, Zdrowia i Ekologii; w 1986 współorganizator Rady Środowiska Akademickiego Wrocławia. 1982– 1988 wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany. W 1989 przeciwnik obrad okrągłego stołu.
1990–1996 rektor PWr.; 1997–2001 przew. Komitetu Badań Naukowych, 1999–2001 minister nauki. 1998–2002 w AWS (w 2001 przew. Ogólnopolskiego Komitetu Wyborczego AWS). Od III 2024 członek Wojewódzkiej Rady Konsultacyjnej do Spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych przy Wojewodzie Dolnośląskim.
Autor licznych publikacji z dziedziny elektroenergetyki i komunikacji społecznej, m.in. Przekładniki w elektromagnetyce (1982), Digital Signal Processing in Power Systems. Protection and Control (2011), Jak przekonująco mówić i przemawiać (1994).
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), laureat Nagrody Polcul Foundation (1988), odznaczony Komandorią Orderu św. Sylwestra (1998), Wielkim Krzyżem Zasługi Republiki Peru (2001).
19 I 1982 – 2 III 1983 rozpracowywany przez Wydz. III/Wydz. III-1 KW MO we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Klamra; do 1989 przez Inspektorat 2 WUSW w ramach SOR krypt. Kobra.
Agnieszka Klarman, Maciej Olejniczak