Encyklopedia Solidarności Witkowski Mirosław - Biogramy -

Mirosław Witkowski, ur. 24 III 1955 w Gryfinie k. Szczecina. Absolwent Uniwersytetu Szczecińskiego, kierunek filozofia (2000).

1974-1980 pracownik fizyczny w Zakładach Suchej Destylacji Drewna w Szczecinie, 1980-1981 pracownik techniczny w Teatrze Lalek Pleciuga, 1983-1984 stolarz w prywatnym Zakładzie Stolarskim w Szczecinie, 1984-1989 referent w Biurze Projektów Gryfprojekt tamże. Od 1977 współpracownik KOR, następnie KSS KOR, kolporter „Biuletynu Informacyjnego” KOR/KKS KOR, uczestnik wykładów Uniwersytetu Latającego, od 1978 w ramach TKN, uczestnik ROPCiO w Szczecinie, kolporter wydawnictw niezależnych ROPCiO tamże oraz literatury emigracyjnej. 1978-1981 współpracownik redakcji niezależnego pisma „Robotnik”. 11 X 1979 współzałożyciel i współorganizator WZZ Pomorza Zachodniego (z Janem Witkowskim, Stefanem Kozłowskim, Kazimierzem Doboszem, Tadeuszem Kociełowiczem, Danutą Grajek, Zdzisławem Podolskim), zaangażowany w działalność edukacyjną (historia ruchu związkowego, prawo pracy) i wydawniczą, redaktor niezależnego pisma „Robotnik Szczeciński”, organizator kontaktów z WZZ w Gdańsku: Bogdanem Borusewiczem, Andrzejem Gwiazdą, Krzysztofem Wyszkowskim, Anną Walentynowicz.

Od IX 1980 w „S”; od 1981 pracownik Biura Informacji w ZR „S” Pomorza Zachodniego.

13 XII 1981 internowany, po krótkim pobycie na Komisariacie MO w Gryfinie, w Ośr. Odosobnienia w Goleniowie, od I 1982 w Wierzchowie (współtwórca pisma internowanych „Wierzchowo Nius”), od VI 1982 w Strzebielinku (autor tekstów do prasy podziemnej o sytuacji więzionych), zwolniony 23 XII 1982. 1983-1989 działacz struktur podziemnych „S”, kolporter podziemnych wydawnictw w Gryfinie i Szczecinie, uczestnik demonstracji; 23 XI 1984 sygnatariusz deklaracji założycielskiej (z Janiną Trojanowską, Janem Kosteckim, Grzegorzem Ostrowskim, Winicjuszem Góreckim, Z. Podolskim, Anną Zelny, Eleonorą Krzyżak) Regionalnego Społecznego Obywatelskiego Komitetu Obrony Praworządności Regionu Pomorza Zachodniego: 23 XI 1984 wystąpiono o legalizację, 30 XI 1984 odmowa, sygnatariusz protestu skierowanego do Sejmu PRL, Przewodniczącego Rady Państwa, Prokuratury Generalnej i Komisji Praw Człowieka w ONZ przeciwko odmowie zarejestrowania RSO KOP. 17-24 III 1985 uczestnik głodówki protestacyjnej w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej w obronie uwięzionego Marka Adamkiewicza, następnie działacz powołanego tam Ruchu WiP, uczestnik akcji WiP. Działacz Duszpasterstwa Akademickiego u oo. Jezuitów w Szczecinie, uczestnik spotkań ze środowiskiem czechosłowackiej Karty 77. Kilkadziesiąt razy zatrzymywany, poddawany rewizjom, w 1986 oskarżony o udział w RSO KOP, sprawę umorzono na mocy amnestii. 1987-1989 wydawca należącego do pierwszej fali polskich art-zinów pisma literackiego „Skafander”, popularnego wśród młodzieży sympatyzującej m.in. z WiP, punków, artystów, literatów.

1990-1994 redaktor w tygodniku ZR „S” Pomorze Pomorze „Pomorze”, podtytuł: „Pismo niezależne”, sygnowane przez Tymczasowy Zarząd Regionu Pomorza Zachodniego NSZZ „Solidarność”. Zachodnie „Jedność”, w 1991 współorganizator pierwszego radia komercyjnego As, w 1993 współorganizator i dyr. Radia ABC, 1995-2003 redaktor w „Szczecińskim Przeglądzie Aktualności Aktualności „Aktualności”, dziennik Sekcji Informacji NSZZ „S” ZR Małopolska, wydawany IX 1981 – V 1988 w Krakowie. Od II 1982 z podtytułem: „Biuletyn Informacyjny Regionalnej Komisji Wykonawczej «Solidarność»”, od n-ru 6/56 (z 26 IV 1983) jako „Aktualności Serwisu Informacyjnego Regionalnej Komisji Wykonawczej «Solidarność» Małopolska”, od n-ru 27/75 (z 26 XI 1983) jako „Aktualności Serwisu Informacyjnego Regionalnego Komitetu «Solidarności» Małopolska”. Oficjalny organ RKW, a nast. RKS „Małopolska”, obok „Biuletynu Małopolskiego” i „Serwisu Informacyjnego”. Kulturalnych”, od 2004 pracownik Centrum Informacji w Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).

Do 28 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1986 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Szczecinie w ramach KE krypt. Zecer.

Sylwia Wójcikowa