Wojdakowski Tomasz
Tomasz Wojdakowski, ur. 25
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1956 w Gdańsku, zm. 1 IX 2015 tamże. Ukończył LO Zakonu Pijarów w Krakowie (1976).
1977–1978 kurier (z inicjatywy Bogdana Borusewicza), dostarczał niezależne pisma związane z KOR/KSS KOR oraz książki NOW-ej z Warszawy do Gdańska, organizator (z działaczami z Warszawy) przerzutu pism w skrytkach w pociągach; w 1979 współpracownik Biura Interwencyjnego KSS KOR, przewoził pieniądze represjonowanym. 1978–1980 uczestnik akcji ulotkowych oraz obchodów rocznicowych Grudnia 1970 i 11 XI. 1978–1979 kolporter ulotek Komitetów Samoobrony Chłopskiej przed wiejskimi kościołami w woj. gdańskim. 1978–1979 kilkakrotnie zatrzymywany. 1979–1980 działacz WZZ Wybrzeża; drukarz, kolporter niezależnych pism, m.in. „Robotnika Wybrzeża”, „Robotnika”, uczestnik akcji ulotkowych. 1979–1980 ekspedytor portowy w Przedsiębiorstwie Spedycji Międzynarodowej C. Hartwig w Gdańsku, zwolniony z pracy. 1980 inspektor ekonomiczny w Izbie Rzemieślniczej w Gdańsku.
14 VIII 1980 kolporter ulotki WZZ Wybrzeża, wzywającej do strajku w obronie zwolnionej z pracy w Stoczni Gdańskiej Anny Walentynowicz. IX 1980 – IX 1981 drukarz w MKZ/ZR Gdańsk, XII 1981 w Biurze Informacji i Propagandy KK.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku, 6 II 1982 zwolniony.
Od VIII 1983 na emigracji w USA. 1983–2011 zawodowo zajmował się poligrafią. 1983–1989 współpracownik RWE. 1987–1990 sekretarz polskiego Towarzystwa Kulturalno-Społecznego w Bostonie, organizator (z Pawłem Bąkowskim) imprez wspomagających podziemną „S” w Polsce. 1989–1995 i 2005–2009 członek rady parafialnej przy kościele Matki Boskiej Częstochowskiej w Bostonie, 1998–2006 i od 2012 w radzie dyrektorów Fundacji Kultury Polskiej w Bostonie, 1999–2001 w Komisji Apostolatu Polskiego przy Episkopacie USA, opiniującej sprawy dot. środowisk polonijnych. Od 2011 na rencie.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012), Krzyżem Wolności i Solidarności (2018).
2 XI 1979 – 10 X 1983 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/WUSW w Gdańsku w ramach SOS krypt. Merkury.
Arkadiusz Kazański