Woroniecki Andrzej
Andrzej Woroniecki, ur. 17 VII 1949 w Pile. Absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Wydz. Ogrodniczy, Sekcja Kształtowania Terenów Zieleni (1973).
1969-1973 w ZSP, członek Komisji Turystyki i Sportu, zrezygnował z członkostwa po przekształceniu w SZSP. 1973-1987 architekt krajobrazu w Biurze Projektów Inwestprojekt w Katowicach, autor wielu nagrodzonych projektów. 1975-1987 członek Stowarzyszenia Architektów Polskich. W 1975 autor indywidualnego listu do Sejmu PRL wyrażającego sprzeciw wobec planowanych zmian w Konstytucji, w konsekwencji: rewizja w mieszkaniu, konfiskata osobistych dokumentów. W VI 1976 powołany do służby wojskowej na poligonie w Słubicach, zwolniony po 6 tyg.
Od IX 1980 w „S”, współorganizator, członek Komitetu Założycielskiego w Inwestprojekcie. 1980-1986 współpracownik KPN w Chorzowie.
Od 1982 współorganizator i członek MKK „S” w Chorzowie, po kilku mies. członek RKK Regionu Śląsko-Dąbrowskiego; współpracownik Solidarności Walczącej; Działacz KIK w Chorzowie. Kolporter wydawnictw podziemnych, m.in. „Tygodnika Mazowsze”, „RIS”, „PIK”, „Głosu Śląsko-Dąbrowskiego”, „Wolnego Związkowca”, „Szerszenia”, założyciel i wydawca „Naszej Solidarności”. Drukarz ulotek, projektant znaczków „S” i znaczków poczt podziemnych, kartek okolicznościowych. 16 XII 1983 zatrzymany, przez 10 dni przesłuchiwany w WUSW w Katowicach, od II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1984 przetrzymywany w AŚ w Katowicach, 23 VII 1984 zwolniony na mocy amnestii.
Od 1987 na emigracji w USA; 1987-1990 architekt krajobrazu w Biurze Projektów w Sacramento, 1990-2000 w BP Suboi Mamyat, od 2000 współwłaściciel i projektant, od 2010 dyr. Biura w MTW Group w Sacramento. 1987-1989 członek PNA (Związek Narodowy Polski); w 1988 współzałożyciel, do 1992 przewodniczący organizacji pn. Solidarność Kalifornijska w Sacramento. 1987-2000 członek Komitetu Budowy Polskiego Ośrodka Kulturalno-Pastoralnego pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Sacramento, autor projektu zieleni; od 1992 członek Polish American Club, autor projektów zabudowy ośrodka, doradca w zakresie działalności, prelegent.
1983-1984 rozpracowywany przez WUSW w Katowicach w ramach SOR krypt. Sekcja.