Woskowicz Edward
Edward Woskowicz, ur. 24 VI 1942 w Wąchocku, zm. 22 VIII 2007 w Jeleniej Górze. Ukończył ZSZ w Jeleniej Górze (1966).
1959–2001 ślusarz, murarz, tokarz w Zakładach Włókien Chemicznych Chemitex–Celwiskoza/Zakładzie Chemicznym Jelchem SA tamże.
III 1971 uczestnik strajku w zakładzie.
Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego, przew. Komisji Oddziałowej na Wydz. Wodnym, członek KZ. I–II 1981 uczestnik strajku w klubie Gencjana Gencjana „Gencjana”, podtytuły: „Pismo Solidarności Walczącej”, „Pismo Organizacji Solidarność Walcząca Jelenia Góra”, „Pismo Organizacji Solidarność Walcząca Oddział Jelenia Góra”, I–X 1985 wydawane przez Oddział SW w Jeleniej Górze i Agencję Informacyjną Solidarności Walczącej we Wrocławiu (n-ry 1–5). w Jeleniej Górze. V–VI 1981 delegat na I WZD Województwa Jeleniogórskiego.
13–14 XII 1981 współorganizator strajku w Celwiskozie. 1982–1989 członek TKZ tamże: zbiórki składek na działalność podziemną i pomoc dla internowanych oraz represjonowanych i ich rodzin. 1982–1983 członek Komitetu Pomocy Internowanym przy kościele św. Erazma i Pankracego w Jeleniej Górze, 1982–1989 współorganizator mszy za Ojczyznę tamże. 1982–1989 kolporter podziemnych wydawnictw m.in.: „Odroczenia”, „Z Dnia na Dzień”, „Dywanika”, „Solidarności Walczącej”, „Celwiskoziaka”, „Gencjany”, „Zerwij Kajdany, Połam Bat…”, uczestnik akcji ulotkowych i plakatowych w Jeleniej Górze, Kowarach i Piechowicach. V–VIII 1982 współorganizator, uczestnik spotkań podziemnej Komisji Koordynacyjnej w Jeleniej Górze. 28 VIII 1982 zatrzymany, 29 VIII 1982 internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Nysie, 23 IX 1982 zwolniony. XI 1983–IX 1986 członek Tymczasowego Komitetu Koordynacyjnego Regionu Jeleniogórskiego, 1983–1989 Rady Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Jeleniej Górze, 1983–1989 członek zaprzysiężony Oddziału SW w Jeleniej Górze. 1984–1985 współzałożyciel, autor, redaktor i drukarz podziemnego pisma „Celwiskoziak”. 1982–1988 wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany, rewizje mieszkania, 30 X 1986 ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń.
Pod koniec 1988 współzałożyciel i członek Komitetu Organizacyjnego „S”, od 19 I 1989 przew. Tymczasowej KZ, 8 IX 1989–1998 przew. KZ, 10 IV–XII 1989 członek prezydium TZR Jelenia Góra, IV–VI 1989 Wojewódzkiego KO „S” w Jeleniej Górze, 1989–2002 delegat na WZD Regionu Jelenia Góra, 1995–1998 członek ZR. 2001–2007 na rencie, od 2007 na emeryturze.
Do 9 IX 1983 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Jeleniej Górze w ramach SOS krypt. Grupy; do 31 VIII 1985 przez Wydz. V WUSW tamże w ramach SOR krypt. Chemik; 17 XI 1986–12 VIII 1989 w ramach SOR.