Wójcik Tomasz Feliks
Tomasz Feliks Wójcik, ur. 18 V 1945 w Gądkowie Wielkim k. Sulęcina. Absolwent Politechniki Wrocławskiej, Wydz. Chemiczny (1969), w 1980 doktorat.
W III 1968 uczestnik strajku na PWr, w IV zatrzymany, osadzony w AŚ we Wrocławiu, skazany na 8 mies. więzienia, w X 1968 zwolniony. 1974-1978 student Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydz. Matematyczny. 1969-1990 pracownik techniczny, asystent, adiunkt na PWr. 1963-1968 szef Komisji ZSP.
Od IX 1980 w „S”, założyciel, przewodniczący Komitetu Założycielskiego, następnie KZ „S” na PWr; założyciel niezależnego uczelnianego pisma „Komunikaty”.
Po 13 XII 1981 w ukryciu na terenie Wrocławia, 8 III 1982 zatrzymany, internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Nysie, 30 VI 1982 zwolniony; 31 VIII 1982 internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Strzelinie, 2 IX 1982 zwolniony; 4 XI 1982 ponownie internowany i przetrzymywany tamże, 18 XI 1982 zwolniony. 1983-1990 członek RKS Dolny Śląsk, 1988-1990 przewodniczący. 1984-1989 autor w podziemnym piśmie „Z Dnia na Dzień”.
W 1989 obserwator z ramienia RKS przy Grupie Roboczej KK żądającej zwołania KK w składzie z 1981; członek Ogólnopolskiego Porozumienia na rzecz Demokratycznych Wyborów w „S”, uczestnik spotkań na Śląsku, w Szczecinie, Radomiu i w Łodzi; przeciwnik Okrągłego Stołu i wyborów 4 VI 1989. IV 1989 – II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1991 przewodniczący KZ „S” na PWr, od 1990 delegat na kolejne WZD Regionu Dolny Śląsk, do 1997 przewodniczący, od 1998 członek ZR; delegat na kolejne KZD, od 1990 członek KK; 1997-2001 poseł RP z listy AWS, przewodniczący Komisji Skarbu, Uwłaszczenia i Prywatyzacji, członek polskiej delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, 19 X 1997 pomysłodawca i współwykonawca zawieszenia krzyża w sali sejmowej. 1999-2002 współzałożyciel RS AWS, przewodniczący Zarządu Regionalnego Dolny Śląsk. Od 1991 reprezentant „S” w Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie, do 2008 członek Rady Administracyjnej Międzynarodowego Biura Pracy. Od 2001 ponownie adiunkt na Politechnice Wrocławskiej. 1995-2008 nauczyciel akademicki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. XII 2023 - III 2024 członek Wojewódzkiej Rady Konsultacyjnej do Spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych przy Wojewodzie Dolnośląskim.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2020).