Wysota Kazimierz Tadeusz
Kazimierz Tadeusz Wysota, ur. 2 III 1954 w m. Czajków k. Ostrzeszowa. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, Wydz. Aktorski (1978). Aktor teatralny, filmowy, telewizyjny.
1978-1980 związany z Teatrem Dramatycznym im. A. Węgierki w Białymstoku, 1980-1985 Teatrem Współczesnym we Wrocławiu (odszedł na znak protestu po wyrzuceniu Kazimierza Brauna). 1974-1983 członek ZASP-SPATiF.
1982-1983 współzałożyciel, autor, redaktor, drukarz kolporter podziemnego pisma „10 000 000” we Wrocławiu; w tym samym okresie obserwator na procesach tzw. kamieniarzy z ramienia podziemnego RKS „S” Regionu Dolnośląskiego. 1982-1985 działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. we Wrocławiu, współorganizator Mszy za Ojczyznę. 1983-1985 w ramach „S” Artystów Teatralnych i Filmowych przywoził z Warszawy pomoc finansową dla aktorów; kolporter w środowisku teatralnym we Wrocławiu książek i pism otrzymywanych z sieci kolportażu wydawnictwa NOWa. 1984-1986 współzałożyciel podziemnego Niezależnego Samorządnego Teatru NST (Nie Samym Teatrem) we Wrocławiu, kolporter kaset audio i wideo z jego występami. 1985-1989 występował w czasie Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w Warszawie. Od 1986 związany z Teatrem Powszechnym w Warszawie. 1986-1989 aktor i reżyser podziemnego Teatru Domowego w Warszawie. Uczestnik nagrań podziemnego wydawnictwa fonograficznego Nowakaseta; występował w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej.
1989-1999 członek „S” w sekcji krajowej kultury i sztuki KK; w 1989 delegat na III WZD Regionu Mazowsze. W 1999 współzałożyciel, następnie członek ZZ Aktorów Polskich, 1999-2002 członek Zarządu Głównego.
Zasłużony Działacz Kultury (2001).