Zadrożny Krzysztof
Krzysztof Zadrożny, ur. 22 XI 1954 we Wrocławiu. Ukończył Pedagogiczne Studium Techniczne tamże (1976).
1979–1980 w ZSMP.
W 1976 robotnik w Państwowej Fabryce Wagonów Pafawag we Wrocławiu, 1976–1978 zasadnicza służba wojskowa, 1978–1982 monter, monter poprawkowicz w Zakładach Zmechanizowanego Sprzętu Domowego Predom-Polar/Polar tamże.
27 VIII – 1 IX 1980 współorganizator strajku w zakładzie, nieformalny przywódca strajku na Wydz. Pralek, od 29 VIII członek Zakładowego KS. Od IX 1980 w „S”; od XII przew. Komisji Wydziałowej, od 14 II 1981 członek Komisji Przedsiębiorstwa, 14 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. – 15 VI i od 19 XI wieprzew. prezydium; w VI delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk. W XII 1981 założyciel, redaktor nacz. i autor zakładowego pisma „Biuletyn Związkowy «Solidarność» Polar”. 1981 założyciel zakładowej biblioteki wydawnictw niezależnych.
14–16 XII 1981 współorganizator strajku w zakładzie, członek Tajnego KS, łącznik z in. zakładami, 17–18 XII uczestnik wznowionego strajku w Polarze. 18 XII zwolniony z pracy, nast. przywrócony. 31 I 1982 zatrzymany, 3 II internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Nysie, 29 IV zwolniony. V 1982– 1988 wiceprzew. Tajnego KS/Tymczasowej KZ; V 1982 współzałożyciel, do 1988 autor (ps. Związkowiec, Wkurzony, Wiesław, Robotnik, Anna-Kasia oraz Tadeusz, wspólny z Czesławem Wnuczkiem), do 1985 redaktor nacz. podziemnego zakładowego pisma „U Nas” oraz drukarz niektórych n-rów; 1982–1989 kolporter podziemnych pism, m.in. „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „U Nas”, „Ojczyzna”, „Iskierka”, „Fatamorgana”, „Hydralek”, „Tygodnik Mazowsze”, „Wola”, „KOS”. 1982–1984 współorganizator mszy za Ojczyznę i za pracowników Polaru w kościele św. Jakuba i Krzysztofa we Wrocławiu (m.in. 12 X 1983). 30 VIII 1982 zwolniony z pracy, w V 1983 przywrócony prawomocnym orzeczeniem Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu; oddelegowany na 3 mies. na stanowisko ogrodnika do Wydz. PN we Wrocławiu-Psie Pole, nast. wrócił na Wydz. Pralek (Wrocław-Zakrzów). Od 1983 uczestnik Ruchu Światło-Życie Domowy Kościół w parafii św. Ducha, nast. Chrystusa Króla we Wrocławiu. 27 I 1984 poddany rewizji, zatrzymany, 28 I aresztowany, osadzony w AŚ we Wrocławiu, 17 IV skazany przez Sąd Wojewódzki tamże na 1,5 roku pozbawienia wolności w zawieszeniu. 1985–1987 wiceprzew. Rady Pracowniczej Przedsiębiorstwa. 1987–1989 współpracownik Andrzeja Aleksandra Kowalskiego i Józefa Piniora. 25 VIII 1987 współzałożyciel, członek Komitetu Założycielskiego „S” Pracowników Polaru, 27 VIII w Sądzie Wojewódzkim we Wrocławiu złożono wniosek o zarejestrowanie, który sąd odrzucił. 31 VIII 1987 współorganizator wiecu przed Polarem, 11 IX 1987 zwolniony dyscyplinarnie z pracy (z A.A. Kowalskim), 1987–1989 bez zatrudnienia, prace dorywcze m.in. w ogrodnictwie i w Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych i Specjalistycznych Atlas w Dzierżoniowie.
Od 1989 ponownie monter w Polarze/Polarze SA/Whirlpool Polska SA/Whirlpool Company Polska Sp. z o.o., 2007–2013 oddziałowy inspektor pracy. 1989–2007 członek KZ, 1989–2014 delegat na WZD Regionu Dolny Śląsk; 2005 gość na KZD. Od 1989 autor w „Biuletynie Związkowym «Solidarność» Polar”/„Biuletynie Związkowym «Solidarność»”. 1993–2003 trener sportowy (społecznie) młodzieży w Salezjańskiej Organizacji Sportowej we Wrocławiu. Od 1990 ławnik Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2018).
Od 18 VI 1982 rozpracowany przez Wydz. V KW MO we Wrocławiu w ramach SOS krypt. Śnieżyca; 1 VI 1982 - 19 IX 1989 przez Wydz. V KW MO/WUSW tamże w ramach SOR krypt. Drukarz.