Zadrożyński Edmund
Edmund Zadrożyński, ur. 22 IX 1931 w Nowej Wsi, zm. 22 XI 1982 w Grudziądzu. Ukończył ZSZ (1950).
1950-1973 pracownik Pomorskiej Odlewni i Emalierni w Grudziądzu; członek ZZ Metalowców, 1971-1973 związkowy mąż zaufania. Od 1973 na rencie. W 1976 ponownie mąż zaufania ZZ Metalowców (powołany przez zwolnionych pracowników), inicjator akcji interwencyjnych, kwest na rzecz zwolnionych z pracy, akcji zbierania podpisów pod petycjami ws. istotnych dla mieszkańców Grudziądza; represjonowany, wspierany przez KOR; od 1977 kolporter prasy i wydawnictw niezależnych, 1977-1980 członek redakcji niezależnego czasopisma „Robotnik”, organizator robotniczych kół samokształceniowych; w 1978 twórca Niezależnego Ruchu Robotniczego, sygnatariusz apelu do ludzi pracy w Polsce i związków zawodowych świata wystosowanego wspólnie z Komitetem WZZ z Katowic, Komitetem Założycielskim WZZ Wybrzeża; autor listu do Rady Państwa przeciwko uwięzieniu działaczy niezależnych związków zawodowych; w 1979 sygnatariusz Karty Praw Robotniczych. 1 VII 1979 aresztowany pod zarzutami kryminalnymi, w III 1980 skazany na 3 lata więzienia, w IX 1980 zwolniony w wyniku Porozumień Gdańskich; w jego obronie przeprowadzano akcje ulotkowe w całym kraju, u władz interweniowały centrale związkowe z Europy Zachodniej, prezydent USA Jimmy Carter i Amnesty International.
W 1981 sygnatariusz deklaracji Klubów Rzeczypospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość.
13 XII 1981 pomimo złego stanu zdrowia internowany w Ośr. Odosobnienia w Potulicach i Strzebielinku k. Wejherowa, 19 V 1982 zwolniony. Jego pogrzeb w XI 1982 stał się spontaniczną manifestacją patriotyczną.