Zarzyczny Mieczysław
Mieczysław Zarzyczny, ur. 11 X 1941 w Olchowej k. Leska. Ukończył wieczorowe Technikum Górnicze w Zabrzu (1971); 1970-1972 słuchacz zaocznego Studium Bibliotekarstwa w Katowicach.
1960-1965 zatrudniony w KWK Zabrze w Zabrzu; 1963-1965 zasadnicza służba wojskowa w jednostkach sił lądowych i lotnictwie w Hrubieszowie, Sochaczewie i Malborku; 1965-1972 zatrudniony w Domu Kultury przy KWK Pstrowski w Zabrzu, 1972-1975 w KWK Pstrowski, 1975-1982 w KWK Piast w Tychach-Bieruniu Nowym. 1970-1981 przewodnik beskidzki w Górniczym oddziale PTTK w Zabrzu przy KWK Zabrze-Zachód.
2-3 IX 1980 współorganizator strajku w KWK Piast, przewodniczący Oddziałowego KS (Oddział Szybowy), oddelegowany przez KS KWK Piast na rozmowy z Komisją Rządową w KWK Manifest Lipcowy w Jastrzębiu-Zdroju. Od 4 IX 1980 członek Komisji Robotniczej KWK, przewodniczący KR na Oddziale Szybowym. Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego, przewodniczący OKZ na Oddz. Szybowym, członek Prezydium KZ „S”. W VII 1981 delegat na I WZD Województwa Katowickiego.
14 XII 1981 uczestnik strajku, członek KS w KWK Piast; organizator żywności dla strajkujących pod ziemią. 19 XII 1981 usunięty z kopalni na polecenie komisarza wojskowego i przeniesiony na szyb IV. 23 XII 1981 zatrzymany w domu, przewieziony do KM MO w Tychach, 26 XII 1981 do KW MO w Katowicach; 30 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu. 11 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. – 23 III 1982 przebywał w Szpitalu Górniczym w Zabrzu-Biskupicach. 30 IV 1982 zwolniony po interwencji MCK. 2 V 1982 przywrócony do pracy. 30 VIII 1982 ponownie zatrzymany, przewieziony do KM MO w Tychach, następnie do ZK w Zabrzu-Zaborzu; skazany na 15 dni karceru. 10 XI – 2 XII 1982 leczony w Klinice Neurologicznej w Zabrzu; 2 XII zwolniony.
Od 6 VI 1983 z żoną na emigracji w RFN. XI 1984 – 1991 współzałożyciel i członek Zarządu „S” Eschweiler-Aachen; organizator pomocy dla środowisk opozycyjnych w kraju (przekazano m.in. 5 maszyn drukarskich). Do X 1987 utrzymywał się z zasiłków. X 1987 – III 1989 zatrudniony w firmie Schlafhorst w Münchengladbach; do I 1990 bezrobotny, ukończył kurs spawacza; I-V 1990 zatrudniony w firmie Balduin w Stolbergu, V 1990 – IV 1995 w Strang & Co w Aachen. W 1992 współorganizator, członek klubu żeglarskiego Polish Yacht Club Akwizgran, 1992-2008 przewodniczący klubu (komandor), od II 2008 członek i doradca. W 1992 członek założyciel Kongresu Polonii w Niemczech; członek założyciel Zarządu Polskiego Forum w Niemczech. W 1993 członek Komitetu Założycielskiego Polskiej Rady w Niemczech (Berlin). IV 1995 – IV 1997 ponownie bezrobotny, ukończył kurs technika komputerowego; Od 1996 członek Zarządu Polskiej Rady Nadrenii i Westfalii. V 1997 – V 1999 zatrudniony w Biuro-Save Ing. GmbH w Geilenkirchen. Od 1998 członek Komisji Rewizyjnej. V 1999 – I 2002 na zasiłku dla bezrobotnych; od I 2002 na emeryturze.