Zemer Janusz Zbigniew
Janusz Zbigniew Zemer, ur. 23 XI 1956 w Poznaniu. Absolwent Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, kierunek polonistyka (1980).
Od 1975 związany z Teatrem Ósmego Dnia; w 1977 uczestnik akcji zbierania podpisów, redaktor listów protestacyjnych ws. zmian w Konstytucji PRL, przywrócenia Stanisława Barańczaka do pracy na Wydz. Filologii UAM, przeciwko represjom; 1977-1980 współzałożyciel poznańskiego SKS, w ramach SKS biblioteki wydawnictw niezależnych; współpracownik KOR, następnie KSS KOR, kolporter niezależnych pism: „Komunikatu” KOR/KSS KOR, „Biuletynu Informacyjnego” KOR/ KSS KOR, „Robotnika” oraz publikacji SKS, KPN, NOWej; autor, redaktor, wydawca broszur, drukarz ulotek (w wydawnictwach SKS); od 1978 współorganizator wykładów TKN. W 1980 współorganizator mszy św. 3 V i w rocznicę poznańskiego Czerwca ’56 w kościele oo. Dominikanów w Poznaniu. 1980-1981 nauczyciel w SP w Stryszowie k. Kalwarii Zebrzydowskiej.
Od IX 1981 w „S”; pracownik Wszechnicy Związkowej przy ZR Wielkopolska, organizator wykładów, szkoleń, działalności kulturalnej, m.in. pierwszego Związkowego Klubu Filmowego. I-V 1982 współzałożyciel, redaktor i kolporter podziemnego pisma „Veto”; w II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 uczestnik demonstracji; organizator zbiórek pieniędzy dla rodzin osób internowanych; w 1982 2-krotnie zatrzymany, przesłuchiwany. 1982-1985 nauczyciel w SP w Michorzewie k. Pniew. 1986-1988 własna działalność gospodarcza.
1988-1991 dziennikarz i redaktor emigracyjnego pisma „Kontakt” w Paryżu. 1991-2000 własna działalność gospodarcza, 1993-1995 student Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, kierunek zarządzanie i stosunki europejskie. 2001-2002 w Netpromotion Sp. z o.o., od 2002 własna działalność gospodarcza.
Realizator filmów dokumentalnych, współautor (z Jackiem Kubiakiem) filmów ''Jasnowłosa Prowincja'', ''Fotoreporterzy podziemia'', ''Rodzina Bobowskich'', ''Poznań 1989'', poświęconych stanowi wojennemu, „S”, ''Wypędzeni 1939'' o wysiedleniach w Wielkopolsce podczas II wojny światowej.
19 VIII 1977 – 30 VII 1981 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Poznaniu w ramach SOR krypt. Adwokat; 25 VII 1986 – 22 VIII 1989 przez gr. IV RUSW w Gostyniu w ramach KE.