Zieliński Albin
Albin Zieliński, ur. 29
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1940 w Chełmcach k. Kruszwicy. Absolwent Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Bydgoszczy, Wydz. Elektryczny (1972).
1970–1980 w ZNP (1973–1980 prezes koła).
1958–1959 telemonter w Polska Poczta, Telegraf i Telefon w Bydgoszczy, 1959–1965 st. technik w Zakładach Teleelektronicznych Telkom-Telfa tamże, 1965–1967 konserwator centralek telefonicznych w KW MO tamże, 1967–1970 st. technik w Zakładach Gazownictwa tamże, 1970–1991 nauczyciel w ZSZ nr 2/Zespole Szkół Elektrycznych w Bydgoszczy.
Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego, od XI 1980 przew. KZ; od X 1980 wiceprzew. Międzyszkolnego Komitetu Założycielskiego „S” Pracowników Oświaty i Wychowania w Bydgoszczy; od IV 1981 członek Krajowej Sekcji Oświaty i Wychowania; od V 1981 przew. Międzyszkolnej Komisji Zakładowej w Bydgoszczy; od VI 1981 członek prezydium Regionalnej Sekcji Oświaty i Wychowania; 13–14 VI 1981 uczestnik Krajowego Zjazdu Sekcji Oświaty „S” w Inowrocławiu; IV–XII 1981 uczestnik negocjacji Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania z Ministerstwem Oświaty i Wychowania ws. Karty Nauczyciela; VI – VIII 1981 delegat na I WZD Regionu Bydgoskiego.
Od XII 1982 w Archikonfraterni Literackiej – Dom Bydgoski; od 1983 współorganizator (z Aleksandrem Grzybkiem) Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w Bydgoszczy, współpracownik KIK, Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele Świętych Polskich Braci Męczenników w Bydgoszczy. 1982–1988 w Międzyzakładowej Komisji Struktur Podziemnych „S” w Bydgoszczy (tzw. Międzyzakładówka). 1985 inicjator powstania obelisku przy kościele Świętych Polskich Braci Męczenników w Bydgoszczy, upamiętniającego ostatnią mszę ks. J. Popiełuszki; w 1988 organizator Obywatelskich Konsultacji Wyborczych. IX 1988–IV 1989 członek Rady Organizacyjnej Regionu Bydgoskiego „S”.
IV – VI 1989 członek Solidarnościowo-Opozycyjnego Komitetu Wyborczego w Bydgoszczy, IV – XII 1989 TZR. 1989–1991 przew. KZ, 1990–1991 wiceprzew. Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania, 1990–1991 szef sekretariatu Nauki i Oświaty KK. Od 1991 na emeryturze. 1992–2006 członek Światowego Związku Bydgoszczan (1992–1994 skarbnik, 1994–1996 wiceprezes, 1996–1998 prezes); 1993–2007 właściciel Biura Turystyczno-Pielgrzymkowego Frater.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2006), Medalem Solidarności Zasłużony dla Regionu Bydgoskiego (2010), wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2000), Odznaką Złotą Krajowej Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ Solidarność (2003).
16 I 1983 – 21 VI 1985 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/WUSW w Bydgoszczy w ramach SOS/KE krypt. Sinus; 18 XI 1985 – 6 XII 1989 przez Wydz. III/WOKPP WUSW w ramach SOS/KE krypt. Organizator.
Katarzyna Grysińska-Jarmuła | Krzysztof Osiński