Ziemiński Roman
Roman Ziemiński, ur. 18 III 1945 w Krasnem k. Rzeszowa. Zm. 12
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
2024 w Rzeszowie. Ukończył Technikum Mechaniczne tamże (1980).
1960–1962 pracownik Miejskiego Handlu Detalicznego tamże, 1962–1967 uczeń zawodu w Zakładzie Przemysłu Terenowego tamże, 1965–1967 zasadnicza służba wojskowa, 1967–2001 tokarz w Rzeszowskich Zakładach Elektromechanicznych Predom-Zelmer.
Od IX 1980 w „S”; wiceprzew. Komitetu Założycielskiego, od XII 1980 w KZ; VI – VIII 1981 delegat na I WZD Regionu Rzeszowskiego.
Po 13 XII 1981 przygotował (z Januszem Millerem) ulotki przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego oraz odezwy do załogi zakładu, inspirator modlitw podczas przerw śniadaniowych w zakładzie. Wiosną 1982 nawiązał współpracę (przez Stanisława Łakomego) z RKW w Rzeszowie. 1982–1989 uczestnik sieci kolportażu obsługującej m.in. Zelmer. 30 VIII 1982 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Uhercach, 11 IX 1982 zwolniony. Organizator (z Ryszardem Bukiem, Tadeuszem Piganem, Stanisławem Sitarzem i in.) TKZ, nieformalny lider podziemnej „S” w zakładzie. Wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, poddawany rewizjom w domu i miejscu pracy. Od 1984 współorganizator corocznych wyjazdów pracowników Zelmeru na grób ks. Jerzego Popiełuszki w Warszawie i Pielgrzymek Ludzi Pracy na Jasną Górę. Od 1985 uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy -Zelmeru w parafii Chrystusa Króla w Rzeszowie. 22 IX 1988 organizator i lider grupy inicjatywnej ujawniającej działalność TKZ w zakładzie.
Od VI 1989 członek jawnej RKW w Rzeszowie, IV 1990 – XII 1998 przew. KZ, w 1990 delegat na II WZD Regionu Rzeszowskiego; 1990–1998 członek ZR. Od 2001 na świadczeniu przedemerytalnym. Od 2005 członek w Rzeszowie grupy Ujawnić Prawdę, od 2006 Stowarzyszenia Osób Represjonowanych w Stanie Wojennym Województwa Podkarpackiego. Od 2008 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2012).
10 IV 1979 – 20 II 1990 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/Wydz. V/WOG KW MO/WUSW w Rzeszowie w ramach SO krypt. Robot; 4 XII 1987 – 18 IX 1989 przez Wydz. V WUSW w ramach KE/SOR/SOS krypt. Zimny/Zima.
Michał Stręk