Zydorek Ewa
Ewa Zydorek, ur. 3
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1955 w Poznaniu. Absolwentka Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w tamże, Wydz. Nauk Społecznych, kierunek psychologia (absolutorium 1981, dyplom 1986).
1974–1975 salowa w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym tamże, 1975–1976 pracownik Rejonowego Przedsiębiorstwa Przetwórczego Przemysłu Paszowego Bacutil tamże.
W 1979 współorganizatorka Festiwalu Kultury Studentów PRL, autorka w „Zeszytach Dokumentacyjnych” (wydawanych podczas festiwalu).
Od IX 1981 w „S”; sekretarka KZ w Okręgowym Przedsiębiorstwie Rozpowszechniania Filmów w Poznaniu, XII 1981 – III 1982 pracownik sekcji gospodarczej tamże. Po 13 XII 1981 wspierała internowanych i ich rodziny. 1982–1986 statystyk medyczny w Instytucie Ortopedii i Rehabilitacji Akademii Medycznej w Poznaniu. 1983–1989 kolporterka podziemnych pism, m.in. „Obserwator Wielkopolski”, „Veto”, „Solidarność Walcząca”, 1983–1984 redaktorka podziemnego pisma „Rezonans” (przepisywanie woskówek, przygotowywanie notatek prasowych), 1984 współtwórczyni (z Julianem Zydorkiem) wydawnictwa Awers. 1984–1989 współpracowniczka Międzyzakładowej Rady „S” w Poznaniu. 1986–1991 kierownik świetlicy w SP nr 80 w Poznaniu. W 1987 współorganizatorka (z Krzysztofem Cnotalskim i Maciejem Frankiewiczem) wywieszenia flagi „S” na trakcji tramwajowej przy HCP. 11 XI 1988 pobita przez funkcjonariuszy ZOMO podczas niezależnych obchodów 70. rocznicy odzyskania niepodległości. 1988–1989 współpracowniczka podziemnego pisma „Nauczyciel”. X 1988 – 1989 pracownik (społecznie) Regionalnego Ośrodka Konsultacyjno-Informacyjnego „S” Region Wielkopolska.
W 1989 koordynatorka prac oddziału Stowarzyszenia Wolnego Słowa przy TZR Wielkopolska. We IX 1989 delegatka koła „S” w SP nr 80 na Zebranie Delegatów Pracowników Oświaty i Wychowania Region Wielkopolska, 1989–1991 przew. KZ POiW Region Wielkopolska (1991–1994 wiceprzew.), 1990–2002 członek prezydium Krajowej Sekcji OiW. 1990–1992 Komisji Oświaty Rady Miasta Poznania z ramienia „S”. Od 1990 nauczyciel związkowy 1990–1995 członek Fundacji Edukacja dla Demokracji, 1990–2014 ZR Wielkopolska (1993–2014 sekretarz), od 1992 delegatka na KZD, od 1995 członek Komisji Statutowej KZD (od 2010 wiceprzew.), od 1999 członek KK, od XI 2010 sekretarz KK; od 2013 przew. Krajowej Komisji Wyborczej „S”. Od 2003 w radzie programowej „Tygodnika Solidarność” (od 2011 przew.), 1999–2003 członek Rady Programowej TVP SA Oddział w Poznaniu (desygnowana przez AWS). Od XI 2010 sekretarz prezydium KK, od 2011 przew. Rady Fundacji Gospodarczej w Gdyni, 2011–2015 wiceprezes Fundacji Centrum Solidarności, od 2011 członek Rady Europejskiego Centrum Solidarności, od 2016 wiceprzew. Rady Nadzorczej Sp. Tysol.
Odznaczona Krzyżem Kawalerskimk Orderu Odrodzenia Polski (2016), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015), Medalem Regionu Wielkopolska NSZZ Solidarność (2010).
Barbara Fabiańska|Przemysław Zwiernik