Żuberek Piotr
Piotr Żuberek, ks. ur. 1 VI 1958 w Gorzowie Wielkopolskim, zm. 24 XI 2023. Absolwent Wyższego Seminarium Duchownego w Gościkowie-Paradyżu, 1983 święcenia kapłańskie, absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, kierunek teologia (1986), Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, kierunek teologia (licencjat kanoniczny 1989).
1974–1977 uczestnik Duszpasterstwa Akademickiego przy kaplicy Najświętszego Serca Jezusowego w Gorzowie Wielkopolskim prowadzonego przez ks. Witolda Andrzejewskiego (ps. Kolekcjoner).
1983–1985 wikariusz w parafii św. Jadwigi Śląskiej w Zielonej Górze, 1985–1987 Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Żarach. VI 1987 organizator i przewodnik pielgrzymki z Żar do Gdańska-Zaspy na mszę z papieżem Janem Pawłem II. 1987–1989 wikariusz w parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Głogowie. VIII 1987–1989 duszpasterz ludzi pracy i opiekun Bractwa Oblatów św. Brygidy Dom Głogów, współpracownik podziemnych struktur „S” w Głogowie: 1987–1989 celebrans mszy za Ojczyznę, współorganizator wykładów i prelekcji, występów niezależnych artystów, VIII 1987 i 1988 wraz z Bractwem Oblatów św. Brygidy współorganizator pikiet antyalkoholowych; 1987–1989 na plebanii ukrywał powielacz, tam także spotkania działaczy podziemnej „S”, 1988–1989 udostępniał salkę katechetyczną na spotkania komitetów organizacyjnych „S” zakładów pracy Głogowa i KGHM. 1987–1989 organizator pielgrzymek ludzi świata pracy na Jasną Górę. 26 IV–3 V 1988 współorganizator Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej w Głogowie. 19 IX 1988 organizator pielgrzymki pracowników służby zdrowia do sanktuarium maryjnego w Rokitnie. 25 IX 1988 wraz z Bractwem inicjator I Pieszej Pielgrzymki do Sanktuarium Matki Bożej Jutrzenki Nadziei w Grodowcu. 11 XI 1988 wraz z Bractwem organizator wmurowania na zewnątrz kościoła NMP Królowej Polski w Głogowie tablic upamiętniających X-lecie pontyfikatu Jana Pawła II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. i Józefa Piłsudskiego z okazji 70-lecia odzyskania niepodległości. Od VIII 1988 organizator pomocy dla górników z Zakładów Górniczych Rudna w Polkowicach KGHM w Lubinie zwolnionych z pracy po strajku 23 VIII 1988, udostępniał pokój na magazyn darów przekazywanych pokrzywdzonym. 1988 współzałożyciel (z członkami Bractwa) Wolnego Ruchu Ekologicznego w Głogowie, I–IV 1989 współorganizator, jeden z liderów marszów ekologicznych tamże 13. dnia każdego mies. (przemówienia na pocz. marszów), udostępniał salkę katechetyczną na spotkania z członkami WiP (np. 6 IV 1989), IV–VI 1989 współpracownik KO „S” w Głogowie. 7 V 1989 na prośbę strajkujących górników celebrans mszy w ZG Rudna (na szybach Rudna Główna, Północna i Zachodnia), 10 V 1989 pomoc w negocjacjach KS z dyr. nacz. ZG Rudna i KGHM.
1989–1992 wikariusz w parafii NMP Królowej Polski w Świebodzinie, 1992–1995 św. Stanisława Kostki w Sulechowie, 1992–2000 wykładowca w Diecezjalnym Kolegium Teologicznym w Zielonej Górze, 1995–1997 Wniebowzięcia NMP w Żaganiu, 1995 skierowany do utworzenia parafii w Tomaszowie k. Żagania w dawnej bazie poradzieckiej, doprowadził do powstania 1997 rzymskokatolickiego wikariatu samodzielnego w Tomaszowie (od 1997 rektor tejże) i 2000 erygowania parafii św. Jadwigi Królowej tamże, od 2000 proboszcz.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2020), Krzyżem Wolności i Solidarności (2014).