Żyżniewski Wiesław
Wiesław Żyżniewski, ur. 26 IX 1955 w Łodzi. Ukończył ZSZ dla Pracujących PKS i MPK w Łodzi (1973).
1974–1976 kierowca w Centralnej Wytwórni Odzieżowej w Łodzi, 1976–1977 w Zakładach Przemysłu Wełnianego im. Wiosny Ludów tamże, 1978–1980 w Zakładach Przemysłu Dziewiarskiego Iwona tamże,
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1981 – 1982 w Zakładzie Remontowym Energetyki ZREW tamże.
Od II 1981 w „S”. IX 1981 – XI 1990 członek KPN. 1981 współpracownik redakcji niezależnych pism „Wolna Polska” i „Niepodległość” (przewoził materiały redakcyjne na trasie Łódź–Warszawa), współpracownik KOWzP w Łodzi.
I – III 1982 drukarz podziemnego pisma „Zawsze Solidarni”. III – VIII 1982 współpracownik redakcji i drukarz podziemnego pisma „Solidarność Istnieje Nadal”, drukarz podziemnego pisma „Przedwiośnie”. 1982–1986 kilkukrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany (XI 1982 w trakcie przesłuchania pobity, doznał trwałego uszkodzenia słuchu i organów wewnętrznych), 1982–1983 poddawany rewizjom. 1982–1984 współpracownik Tajnego TZR Ziemi Łódzkiej, organizator drukarni, drukarz ulotek i odezw. 1982–1983 uczestnik akcji rozrzucania ulotek podczas demonstracji w Łodzi, dwukrotnie karany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń. 1982–1983 kierowca w Zakładach Przemysłu Bawełnianego im. Feliksa Dzierżyńskiego w Łodzi, 1983–1984 wykrawacz skóry w Przedsiębiorstwie Zagranicznym Kimapol tamże. 1983–1984 drukarz podziemnych książek i pisma „Harce”, 1984 pisma „Droga”. XI 1983–1988 współzałożyciel i członek kierownictwa Wydawnictwa Polskiego w Łodzi, organizator zaopatrzenia drukarń. 4 III 1984 zatrzymany w trakcie druku książki Towarzysz Szmaciak Janusza Szpotańskiego, aresztowany i osadzony w AŚ w Łodzi, 25 VII 1984 zwolniony na mocy amnestii. 9 III 1984 zwolniony z pracy. 1984–1985 kierowca w Lidze Ochrony Przyrody Zakład Zadrzewień, Zieleni i Rekultywacji w Łodzi, 1985 pomocnik murarza w Przedsiębiorstwie Zagranicznym Budowlano-Remontowym i Produkcji Materiałów Budowlanych Intermarkom w Brzezinach. 1985–1989 przedstawiciel Wydawnictwa Polskiego w CKAB KPN w Krakowie, współorganizator kanału przerzutowego wydawnictw do Biura Zagranicznego KPN w Karlstad w Szwecji. 5 XI 1985 zatrzymany, 7 X aresztowany i osadzony w AŚ w Łodzi, podczas przesłuchań bity. 12 VI 1986 skazany przez Sąd Rejonowy w Łodzi na 1,5 roku pozbawienia wolności w zawieszeniu. 6 II 1986 zwolniony z pracy. 1986–1987 dekarz w Zakładzie Dekarskim Wojciech Spodenkiewicz w Łodzi, 1988–1990 gospodarz domu, dekarz w Robotniczej Spółdzielni Mieszkaniowej Lokator tamże. IX 1988 – 1990 szef III Obszaru KPN Łódź.
1989 współorganizator jawnej KZ, przew. Komisji Wydziałowej na Osiedlu Radogoszcz. II 1989 uczestnik I tury III Kongresu KPN w Warszawie, zatrzymany i przesłuchiwany. 1989 współzałożyciel i działacz Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego. 1990–1994 radny Rady Miejskiej Miasta Łodzi. Od 2008 członek-założyciel Związku Weteranów Trzeciej Konspiracji 1956–1989.
Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001), laureat nagrody Polcul Fundation (1989).
1982–1983 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO w Łodzi w ramach SOR krypt. Drukarz; 1985–1989 przez Wydz. V/Wydz. III WUSW w ramach SOR krypt. Twardy; 1989–1990 przez Wydz. III/WOKPP w ramach SOR krypt. Ekipa.
Wiesław Maciejewski|Henryk Marczak