Maj Bronisław
Maj Bronisław, ur. 19 XI 1953 w Łodzi. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Filologicznego (1977), doktorat (1988).
Od 1979 pracownik naukowy Instytutu Filologii Polskiej UJ.
Od
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
poł. lat 70. zaangażowany w niezależną działalność kulturalną, 1977–1981 współzałożyciel, autor scenariuszy i aktor w Teatrze K.T.O., 1981 kierownik działu kultury w piśmie „Student”.
Po 13 XII 1981 współpracował z wydawnictwami podziemnymi, 1982–1984 publikował na łamach miesięcznika „Znak”, 1985 w emigracyjnym „Pulsie”. 1983–1986 członek redakcji i autor tekstów podziemnego pisma „Arka” (publikował pod ps. Maria Radzanowska, M.R. i Lech Sadowski); 1983–1989 redaktor nacz. niezależnego pisma mówionego „NaGłos”, 1990–1997 drukowanego kwartalnika „NaGłos”. W podziemiu opublikował zbiory: Album rodzinny (Oficyna Literacka, 1986) oraz na emigracji Zagłada Świętego Miasta (Puls, Londyn 1986).
1992–1998 felietonista „Gazety Wyborczej”, 1997–1999 „Rzeczpospolitej”, 1997–2007 „Charakterów”.
Autor monografii poezji Tadeusza Gajcego Biały chłopiec. O poezji Tadeusza Gajcego (1992), kilku tomików poezji, kilkunastu scenariuszy filmów fabularnych, dokumentalnych i widowisk telewizyjnych, a także tekstów piosenek aktorskich (jego utwory tłumaczone były na angielski, francuski, hiszpański, włoski, niemiecki, niderlandzki, flamandzki, szwedzki, rosyjski, czeski, słowacki, bułgarski, węgierski, litewski, słoweński, serbsko-chorwacki, białoruski, wietnamski, albański i publikowane w wielu krajach).
Laureat licznych nagród i wyróżnień, m.in.: Nagrody im. Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego (1982), Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1984), dwukrotny laureat Nagrody Kulturalnej „S” (1983 i 1984), Nagrody im. Barbary Sadowskiej (1989) oraz Nagrody PEN Clubu (1995).
Od 1989 członek SPP oraz PEN Clubu.
11 IV 1985–31 XII 1989 rozpracowywany przez Wydz. III-1 WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Arka.
Cecylia Kuta