Majcher Marian
Marian Majcher, ur. 6 VII 1959 w Tarnogrodzie k. Biłgoraja. Absolwent Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Wydz. Nauk Społecznych (1984).
Od X 1980 w NZS; 1981-1985 współorganizator i prowadzący bibliotekę wydawnictw niezależnych NZS przy WNS UŚ; XI/XII 1981 uczestnik studenckiego strajku solidarnościowego ze studentami WSI w Radomiu na WNS UŚ.
13-14 XII 1981 uczestnik strajku w Hucie Baildon. 13 V 1982 uczestnik manifestacji na UŚ; 1982-1983 autor i kolporter podziemnego pisma „Wyzwolenie”. 1982-1989 prowadził punkty hurtowego kolportażu wydawnictw podziemnych (m.in. książek NOWej, Kręgu, Rytmu, Oficyny Literackiej, Universitas, pism „Tygodnik Mazowsze”, „KOS”, „PWA. Przegląd Wiadomości Agencyjnych”, „Promieniści”, „Głos Śląsko-Dąbrowski”, „Krytyka”, „Kultura Niezależna”, „Zeszyty Literackie”, „Zeszyty Historyczne”, „Bez Dekretu”, „21”), kolporter w kopalniach i zakładach pracy w Katowicach i Jastrzębiu-Zdroju; współorganizator pomocy dla represjonowanych, wykładów oraz przeglądów filmów w ramach niezależnej działalności edukacyjnej i kulturalnej. 1986-1988 współorganizator działalności Duszpasterstwa Akademickiego w Katowicach. 1984-1986 asystent na Wydziale Filologii Polskiej UŚ, 1986-1989 pracownik Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu.
1990-1999 współwłaściciel (z Przemysławem Miśkiewiczem) księgarni Wolne Słowo w Katowicach oraz 1992-1999 Słowo w Chorzowie; 1999-2003 wiceprezes Zarządu Kopalni Maczki Bór Sp. z o.o. w Sosnowcu (w 2001 CTL Maczki-Bór Sp. z o.o.), od 2003 prezes Zarządu CTL Haldex SA w Sosnowcu, równocześnie kolejno dyr. zarządzający, dyr. ds. inwestycji i remontów, pełnomocnik Zarządu ds. gospodarki kamieniem; od VI 2010 prezes spółki CTL Maczki-Bór.
Wyróżniony medalem Zasłużony dla Województwa Katowickiego (1999), odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1999), odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2010).
13 X 1982 – 24 III 1988 rozpracowywany przez Wydz III-1 KW MO/WUSW w Katowicach i Sekcję V MUSW w Zabrzu w ramach KE krypt. Strajkujący; 28 II 1985 – 17
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1987 przez Wydz. III-1 WUSW w Katowicach w ramach SOS krypt. Syndrom; 8 VI 1985 – 30 VI 1987 w ramach SOR krypt. Kolporter.
Anna Niezgoda|Przemysław Miśkiewicz