Bąk Ryszard
Ryszard Bąk, ur. 1
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1958 we Wrocławiu. Ukończył Technikum Mechaniczne przy Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego tamże (1980).
1976–1984 w ZSMP (do V 1981 młodzieżowy kurator społeczny).
1976–1984 ślusarz, mechanik silników spalinowych w ZNTK tamże.
W VII 1980 uczestnik strajku w zakładzie, 26–31 VIII 1980 współorganizator strajku tamże, wiceprzew. KS. Od IX 1980 w „S”; IX 1980 – I 1981 skarbnik Komitetu Założycielskiego. V –IX 1981 pobyt w RFN.
13–15 XII 1981 współorganizator strajku (ze Zbigniewem Jankowskim i Andrzejem Czerniakiem) lider KS, 15 XII zatrzymany, osadzony w AŚ we Wrocławiu, 17 XII internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia tamże i Nysie, 27 II 1982 zwolniony ze wzgl. na stan zdrowia. 1982–1984 członek TKZ, organizator i uczestnik akcji ulotkowych, plakatowych, malowania haseł w ZNTK i w mieście, uczestnik zbiórek pieniężnych na cele związkowe oraz na pomoc dla osób represjonowanych i ich rodzin. 1982–1983 uczestnik manifestacji i walk ulicznych we Wrocławiu. 6 XI 1982 ponownie internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Strzelinie, 1 XII zwolniony. 1982–1984 współpracownik w zakresie koordynacji kolportażu oraz druku ulotek i podziemnych pism wrocławskich tajnych struktur zakładowych „S” w WSK PZL Hydral i Państwowej Fabryce Wagonów Pafawag. 1982–1984 redaktor, przepisywacz, autor (ps. Konrad, wspólny z in. autorami), redaktor techn. podziemnego pisma „Iskierka” oraz ulotek. Organizator drukarni (lokalu, materiałów i sprzętu poligraficznego) najpierw u Z. Jankowskiego, nast. przy ul. Kurkowej 39; drukarz (ze Z. Jankowskim, Aleksandrem Harbarczykiem, we współpracy z A. Czerniakiem, który był łącznikiem z RKS Dolny Śląsk) i składacz podziemnych pism „Iskierka”, „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Hydralek” i „Jutrzenka” oraz ulotek. 1982–1984 współpracownik Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego we Wrocławiu (sporządzanie list rodzin osób represjonowanych z ZNTK i przekazywanie z AKCh potrzebującym leków oraz pomocy rzeczowej i żywnościowej). 1982–1984 wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, poddawany rewizjom. XII 1984 – 1986 praca w RFN; poł. 1986 – 1989 własna działalność gospodarcza, czasowe prace w RFN. 1987–2007 współzałożyciel, organizator i członek Wspólnoty Dzieci Niepełnosprawnych przy parafii św. Antoniego we Wrocławiu, od 2007 członek honorowy.
Od 1989 właściciel Bak Audio Video Multimedia we Wrocławiu.
Rozpracowywany przez Wydz. V WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Gra.
Łukasz Sołtysik