Encyklopedia Solidarności Cechnicki Czesław - Biogramy -

Cechnicki Czesław, ur. 7 XII 1938 w Kazanowie k. Kołomyi (obecnie Ukraina), zm. 12 IX 2021 w Zgorzelcu. Ukończył SP w Zgorzelcu (1957).

1956–1958 kierownik biura podawczego w Sądzie Rejonowym w Zgorzelcu, 1958–1960 na rencie inwalidzkiej, 1960–1970 przykręcacz osnów w Fabryce Włókienniczej w Zawidowie Filia w Zgorzelcu, 1970–2005 kaletnik-monter, brygadzista w Spółdzielni Inwalidów Delta tamże.

Od X 1980 w „S”; X 1980 współzałożyciel, członek Komitetu Założycielskiego, nast. przew. KZ, kolporter niezależnych wydawnictw „S” z Jeleniej Góry (m.in. „Solidarność Jeleniogórska”, „Odrodzenie”); od X 1980 członek MKZ w Zgorzelcu/MKK Ziemia Zgorzelecka. I – II 1981 uczestnik strajku okupacyjnego w klubie Gencjana w Jeleniej Górze.

1982–1989 przew. TKZ: organizator (m.in. z Ryszardem Dziobańskim) kolportażu podziemnych wydawnictw w zakładzie, zbierał składki na pomoc dla aresztowanych, internowanych i ich rodzin. 31 VIII 1982 współorganizator i uczestnik demonstracji w Zgorzelcu. 1982–1989 kolporter (z synem Robertem) wydawnictw podziemnych (sprowadzał je z Oleśnicy, Wrocławia i Warszawy) i organizator sieci kolportażu w Zgorzelcu (z Jerzym Hendzlem, Wacławem Janikowskim, Marianem Nowosielskim, Ryszardem Serwą, Janem Skowrońskim), pism: m.in. „Biuletyn Dolnośląski”, „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Ogniwo”, „Region”, „Tygodnik Mazowsze”, „Gencjana”, „Paragraf”, zgorzelecka „Iskra”, „Fama” i „Zgorzelina”, kaset magnetofonowych, książek i ulotek. 1983–1987 członek zaprzysiężony Oddziału SW w Zgorzelcu; 1984–1987 współpracownik Niezależnego Ruchu Działania „S” tamże. 1982–1987 wielokrotnie zatrzymywany i poddawany rewizjom.

II – VI 1989 przew. Komitetu Organizacyjnego, nast. 1989–2005 przew. KZ. II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1989–1990 członek-założyciel Komisji Koordynacyjno-Informacyjnej Ziemia Zgorzelecka/Międzyzakładowego Komitetu Organizacyjnego Ziemia Zgorzelecka; 20 IV – VI 1989 członek KO Ziemia Zgorzelecka. 1995–1998 w ROP. Od 2005 na emeryturze.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).

Do 10 I 1990 rozpracowywany przez WUSW w Jeleniej Górze i RUSW w Zgorzelcu.

Łukasz Sołtysik