Wirga Andrzej
Andrzej Wirga, ur. 27 IV 1945 we Lwowie. Absolwent Wyższej Szkoły Ekonomicznej, Wydz. Gospodarka Narodowa (1974).
W 1946 przesiedlony z rodziną do Polski.
1964–1966 pomocnik techn. na Politechnice Wrocławskiej, 1966–1968 zasadnicza służba wojskowa, 1969–1972 st. technik w Zakładach Lamp Elektronowych Dolam we Wrocławiu, 1972–1973 st. technolog w Zakładach Metalowych Polar, nast. 1973–1977 w Centrum Komputerowych Systemów Automatycznych i Pomiarowych Mera-Elwro tamże, 1977–1981 sprzedawca w Okręgowym Zarządzie Działalności Gospodarczej Polskiego Związku Motorowego tamże.
Od IX w „S”, przew. Komitetu Założycielskiego, nast. przew. KZ w zakładzie. Od X 1980 współorganizator i przew. Międzyokręgowej Komisji Koordynacyjnej/MKK Pracowników PZM, 29–30 IV 1981 negocjator ogólnopolskiego porozumienia z Romanem Pijanowskim, prezesem Zarządu Głównego PZM. 19–20 VIII 1981 organizator punktu informacyjnego podczas akcji protestacyjnej „Dni bez prasy” ogłoszonej przez KKP, nast. ukarany przez kolegium ds. wykroczeń. IX/X 1981 gość na I KZD. 13 XI 1981 wyjechał z żoną Mirosławą do RFN w celu nawiązania współpracy z Deutscher Gewerkschaftsbund (DGB).
13 XII 1981 – 2004 na emigracji w RFN, w 1986 otrzymał azyl polit., 1982–1992 prace dorywcze. XII 1981 – 1991 współorganizator z żoną Mirosławą wieców i protestów ws. odwołania stanu wojennego, uwolnienia internowanych i aresztowanych w Polsce, wystaw, spotkań i wywiadów, konferencji prasowych dla mediów zachodnioniemieckich, podczas których informował o walce Polaków z komunizmem, udzielał wywiadów niemieckiej tv. 1982–1991 współzałożyciel, przew. Hilfskomitee Solidarność Mainz e. V.; 1982–1989 współpracownik m.in. Arbeitsgruppe „Solidarność” Eschweiler-Aachen e. V., Arbeitsgruppe „Solidarność” Berlin West, Biura Informacyjno-Koordynacyjnego Solidarność w Bremie, Biura Koordynacyjnego „S” za Granicą w Brukseli, Instytutu Literackiego w Paryżu, Niezależnej Agencji Polskiej w Lund; 1986–1989 przedstawiciel Komitetu w Conference of Solidarity Support Organizations (Konferencji Organizacji Wspierających Solidarność). 1982–1989 współwydawca i redaktor nacz. „Solidarność. Informations-Bulletyn”. 1983–1992 zaprzysiężony członek SW, od 1984 przedstawiciel organizacji w RFN; 1986–1990 przedstawiciel SW w Międzynarodówce Oporu. Organizator pomocy podziemnym strukturom „S” i SW: zbiórek pieniędzy, za które kupował sprzęt i materiały poligraficzne (drukarskie maszyny offsetowe, matryce, farby), sprzęt radiowo-elektroniczny (części elektroniczne i podzespoły do radia, skanery elektroniczne służące do podsłuchiwania komunikacji radiowej MO i SB, radiostacje), sprzęt i materiały fotograficzne, kamery, magnetowidy, wideokasety i kasety magnetofonowe, komputery i in., pomocy humanitarnej z RFN do Polski (m.in. odzieży, żywności, lekarstw i sprzętu medycznego), organizator pomocy w RFN osobom i rodzinom z Polski, które wyemigrowały z przyczyn polit., koordynator wysyłek do Polski polskich wydawnictw emigracyjnych, a także publikacji emigracyjnych w jęz. rosyjskim, ukraińskim, białoruskim i czeskim, które nast. przemycano do ZSRS i Czechosłowacji.
Od X 1992 własna działalność gospodarcza, 1992–1995 współzałożyciel, działacz Stowarzyszenia Inicjatyw Polsko-Niemieckich (i Niemiecko-Polskich w Niemczech). 2004–2008 własna działalność gospodarcza, od 2008 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2013).
Do 1990 rozpracowywany przez Dep. I MSW w Warszawie w ramach Rozpracowania Obiektowego krypt. Manda będącej częścią SO krypt. Węże.