Borusiewicz Mirosław
Mirosław Borusiewicz, ur. 15 VIII 1947 w Szczecinie. Absolwent Uniwersytetu Łódzkiego, Wydz. Ekonomiczno-Socjologiczny, doktorat (2012).
1967–1968 w ZMS, 1968–1972 w ZSP.
1966–1967 kreślarz w Biurze Projektów Protech w Łodzi, 1973 socjolog w Pracowni Badań Społecznych RSW Prasa-Książka-Ruch tamże, 1974 kierownik działu socjalno-bytowego Fabryki Dywanów Dywilan tamże, 1974–1975 socjolog w Dziale Humanizacji Pracy Zakładów Przemysłu Wełnianego Zeltor w Zgierzu, 1975–1997 socjolog, asystent, st. kustosz, kierownik Działu Kultury Muzeum Historii Miasta Łodzi, nast. kierownik Cemtrum Muzeologicznego MHMŁ.
III 1968 uczestnik strajku studenckiego na UŁ.
Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego, przew. KZ. Od 30 IX 1980 przew. Podkomisji Regulaminowo-Wnioskowej Sekcji Pracowników Ochrony Dóbr Kultury „S”, od XI 1980 członek komisji ds. postulatów płacowych; 12–17 XI 1980 członek KS Pracowników Kultury „S” w czasie strajku okupacyjnego w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku, rzecznik prasowy, nast. przew. delegacji strajkujących podczas rozmów z przedstawicielami Ministerstwa Kultury i Sztuki. XII 1980 – XII 1981, z upoważnienia MKZ w Gdańsku członek Komisji ekspertów MKiS ds. realizacji porozumień zawartych z komisją rządową i resortową, od II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 – resortowej komisji ekspertów ds. ekonomiki, organizacji i programowania kultury. XI 1980 współorganizator i członek Komisji Koordynacyjnej Środowisk Kultury Ziemi Łódzkiej. IV 1981 uczestnik (z ramienia KKP) posiedzeń Sejmowej Komisji Kultury, poświęconych ocenie stanu realizacji porozumień strajkowych z 17 XI 1980. Od V 1981 delegat na I WZD Regionu Ziemia Łódzka, IX/X 1981 delegat na I KZD.
14 XII 1981 przywódca kilkugodzinnego strajku okupacyjnego w MHMŁ, po strajku w ukryciu przez kilkanaście dni. 1982 autor w podziemnym piśmie „Prześwit”. 1982–1983 kolporter podziemnych pism, m.in. „Prześwit” „Tygodnik Mazowsze”, łódzka „Solidarność Walcząca” i książek wśród pracowników łódzkich muzeów. 1982–1983 współpracownik łódzkich działaczy Międzyregionalnej Komisji Obrony (nie miał świadomości, iż struktura ta została utworzona z inspiracji SB), uczestnik zbierania i rozdzielania pomocy pieniężnej i darów rzeczowych dla represjonowanych. 1983–1988 wielokrotnie przesłuchiwany, poddawany rewizjom. 1987–1989 przew. TKZ.
1989–1992 przew. KZ w MHMŁ. 1989–1991 współorganizator i przew. Krajowej Sekcji Muzeów i Biur Dokumentacji Zabytków „S”, 1991–1992 wiceprzew. 1990–1994 współorganizator i wiceprzew. Łódzkiej Rady Kultury. 1992–1993 pełnomocnik ministra kultury i sztuki ds. muzeów. 1995–2006 wykładowca Podyplomowego Studium Muzealniczego przy Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, 1997–2006 dyr. Muzeum Sztuki w Łodzi. Od 2007 na emeryturze.
Autor kilkudziesięciu krajowych i zagranicznych artykułów i rozpraw naukowych z zakresu muzealnictwa.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2017), wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1991, 2001).
V 1985 – IV 1988 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW w Łodzi w ramach SOS krypt. Domino.