Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Michalik Mirosław

Mirosław Michalik, ur. 3 XI 1950 w Łodzi, zm. 8 X 2013 tamże. Ukończył III LO w Łodzi (1968), absolwent Wydz. Matematyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego (1973), doktorat (1977).

1978–1981 metodyk nauczania matematyki w Instytucie Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Łodzi, 1981–1982 planista w Zakładzie Matematycznych Metod Ekonomii w Instytucie Podstaw Matematyki PAN w Warszawie. 1982–1988 adiunkt tamże; 1988–1989 pełnomocnik w Europa Sp. z o.o., 1989–1997 nauczyciel matematyki w XV LO w Łodzi, od 1997 na rencie chorobowej, 2000 w LO w Zgierzu.

1970–1972 członek ZSP, przeciwny działaniom zmierzającym do przekształcenia ZSP w SZSP i scalenia organizacji młodzieżowych w socjalistyczną federację.

1976–1981 współpracownik KOR/KSS KOR, 1977–1981 Biura Interwencyjnego KOR, organizator druku i kolporter wydawnictw niezależnych, przywożonych z Warszawy i z Gdańska od Bogdana Borusewicza, dostarczał papier i farbę drukarzowi Antoniemu Balcerskiemu w Łodzi. V 1977 zatrzymany w Warszawie, organizator zbiórek pieniędzy na pomoc dla robotników z Ursusa i Radomia. X 1977–III 1978 z Elżbietą Lewińską redagował niezależną „Kronikę Łódzką”. 5 VI 1978 uczestnik akcji rozrzucania w Łodzi ulotek z oświadczeniem Józefa Śreniowskiego i Krzysztofa Wyszkowskiego dot. kontynuowania prowadzonej przez nich 28 V–6 Vl 1978 głodówki w proteście przeciwko zatrzymaniu 28 V 1978 przez MO w Gdańsku Błażeja Wyszkowskiego, redaktora nielegalnego pisma „Robotnik”; następnego dnia zatrzymany na kilka godzin. 1978–1979 zaangażowany (z Zofią Kowalczyk i Zenobią Łukasiewicz) w wyjaśnianie przypadków zabójstw na komendzie MO Łódź-Bałuty; współorganizator/uczestnik kolportażu ulotek z informacjami dot. tych wydarzeń. 1977–1980 wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany (m.in. 20 IV 1979 w sprawie próby wysadzenia dzień wcześniej pomnika Lenina w Nowej Hucie; 27 X 1979 i 26 IV zatrzymany; 24 IV 1980 rewizje w jego mieszkaniu. 27 VIII 1980 po odczytaniu 21 postulatów na wiecu łódzkich taksówkarzy zatrzymany w KW MO w Łodzi. XI 1981 sygnatariusz Deklaracji założycielskiej Klubów Rzeczypospolitej Samorządnej.

13 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Łęczycy, Łowiczu (16 XII 1981 sygnatariusz pisma internowanych z protestem m.in. przeciwko postawieniu w stan oskarżenia przew. ZR „S” ZŁ Andrzeja Słowika i wiceprzew. Jerzego Kropiwnickiego; w Łowiczu odrzucił propozycję krewnego, wyższego oficera LWP, dot. uwolnienia „za cenę posłuszeństwa dekretom”, o czym powiadomił współosadzonych; 3 II 1982 sygnatariusz pisma internowanych z żądaniem zwrotu przejętego przez funkcjonariuszy listu internowanych do prymasa Polski; V 1982 uczestnik protestu głodowego) i Kwidzynie (14 VIII 1982 podczas brutalnej pacyfikacji ośr. w Kwidzynie ciężko pobity, 25 VIII 1982 przewieziony do szpitala), 12 X 1982 zwolniony. Po powrocie do zdrowia uczestnik akcji charytatywnych, Duszpasterstwa Środowisk Twórczych przy kościele oo. Jezuitów w Łodzi, 1982–1989 kolporter wydawnictw niezależnych (m.in. NOW-ej).

23–25 X 1987 uczestnik przygotowań/współprowadzący (rzecznik publiczności) konferencji Colloquium Narodów „Litwini, Białorusini, Ukraińcy – nasi wrogowie czy bracia?” w ośr. duszpasterskim oo. jezuitów w Łodzi. 1989 współzałożyciel łódzkiego oddziału Towarzystwa Pomost.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).

Od l. 70. represjonowany, szykanowany w pracy, podsłuch w telefonie; 1984–1985 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW w Łodzi w ramach KE krypt. Doktorant.

Henryk Marczak

Opcje strony

do góry