Słodkowski Wojciech
Wojciech Słodkowski, ur. 18 I 1951 w Gdańsku, zm. 2 XI 2012 w Łodzi. Absolwent Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydz. Filologiczny, kierunek polonistyka (absolutorium 1975).
1975–1977 dziennikarz wrocławskiego „Słowa Polskiego”, 1978 rzecznik prasowy Akademickiego Centrum Kultury Pałacyk we Wrocławiu, współpracownik Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych oraz pism studenckich: „Student”, „Nowy Medyk”, „Itd.”. 1979–1982 bez stałego zatrudnienia.
Od 31 VIII 1980 w Łodzi, zw. ze środowiskiem KSS KOR (m.in. z Tomaszem Filipczakiem i Witoldem Sułkowskim). IX 1980 – II 1982 redaktor niezależnego pisma „Solidarność z Gdańskiem”, 1981 współpracownik Centrum Kulturalno-Informacyjnego „S” przy KZ w Zakładach Przemysłu Bawełnianego im. Juliana Marchlewskiego w Łodzi i działacz Klubu Myśli Politycznej przy CKI, członek ogólnopolskiej Komisji Pism Związkowych; asystent reżysera Adama Sobolewskiego przy realizacji filmu dokumentalnego Grudzień o wydarzeniach na Wybrzeżu w 1970, którego produkcję przerwano na etapie montażu po wprowadzeniu stanu wojennego. W XI 1981 sygnatariusz deklaracji założycielskiej Klubów Rzeczypospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość.
13 XII 1981–20 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 w ukryciu, współzałożyciel (z Jerzym Dłużniewskim, Klemensem Zbrońskim, Maciejem Maciejewskim) Międzyzakładowego Komitetu „S”; I–II 1982 redaktor podziemnego łódzkiego pisma „Solidarność Walcząca”. 20 II 1982 aresztowany, osadzony w AŚ w Łodzi, 13 V skazany przez Sąd Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy na 3 lata pozbawienia wolności, osadzony w ZK w Inowrocławiu i Potulicach (z Krzysztofem Dowgiałłą i Ryszardem Puszem, redaktor podziemnego pisma „Pilnik”), 29 VII 1983 zwolniony na mocy amnestii. 1983–1989 bez zatrudnienia, zatrudniony dorywczo jako stolarz. 1983–1989 współpracownik podziemnego pisma „Biuletyn Łódzki”, autor artykułów oraz (pod ps. Jan Olechowski) posłowia Gwałt za kratami do broszury Józefa Śreniowskiego List z ulicy Smutnej. W 1987 przebywał w Hamburgu, gdzie nawiązał kontakt z Anną i Bogdanem Zmorzyńskimi, przedstawicielami „Biuletynu Łódzkiego” i „PWA. Przeglądu Wiadomości Wiadomości „Wiadomości”, biuletyn wydawany przez podziemną „S” Regionu Mazowsze w Warszawie 15 XII 1981 – 1 IV 1990. Agencyjnych” na Zachodzie. Reprezentował redakcję „Biuletynu Łódzkiego” w kontaktach z emigracją polityczną, przywiózł do Polski pieniądze na działalność podziemną.
Od 1989 członek Łódzkiego Towarzystwa Inicjatyw Społecznych. 1989–1992 dziennikarz „Dziennika Łódzkiego”, „Gazety Wyborczej”, „Głosu Porannego”. Od 1992 zatrudniony w TVP Oddział w Łodzi, od 2000 wykładowca dziennikarstwa w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej/Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej tamże.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).
1981–1982 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Łodzi w ramach SOR krypt. Redaktor; 1982–1985 przez Wydz. III KW MO/WUSW w ramach SOR krypt. Ekstrema.