Chodzicki Kazimierz
Kazimierz Chodzicki, ur. 18 VII 1929 w Konopkach k. Grajewa, zm. 1
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
2019 w Zambrowie. Wykształcenie podstawowe.
1944–1952 w AK-WiN, ps. Żak, 1958 współorganizator bojkotu wyborów do rad narodowych w Rutkach k. Zambrowa, inwigilowany przez SB.
1947–1952 pracownik Państwowej Gminnej Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Szepietowie, 1952 kierownik Państwowego Gospodarstwa Rolnego w Marianowie, 1955–1958 pracownik Przedsiębiorstwa Państwowego w Sokołowie Podlaskim Cukrownia Sokołów Oddział w Rutkach, 1958–1966 prace dorywcze, 1967–1977 elektromechanik w Przedsiębiorstwie Komunikacji Samochodowej w Zambrowie, 1978–1993 w Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej tamże.
Od jesieni 1980 w „S”, 1–2 X 1980 przew. KS, współorganizator Komitetu Założycielskiego, nast. przew. KZ w PGKiM, członek MKZ w Zambrowie, kolporter niezależnych ulotek i plakatów, współpracownik „S” RI w woj. łomżyńskim, od IX 1980 w kontakcie ze strukturami „S” w Gdańsku.
13 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Białymstoku i Suwałkach, 13 III 1982 zwolniony. Współorganizator druku i kolportażu podziemnych ulotek i przedruków prasy w Zambrowie, organizator wyjazdów na msze za Ojczyznę, m.in. do Białegostoku i Warszawy, 1984–1988 współorganizator spotkań łomżyńskiego KIK przy parafii Trójcy Przenajświętszej w Zambrowie. 1985 jeden z inicjatorów wmurowania ufundowanej przez opozycjonistów z Zambrowa tablicy upamiętniającej ks. Jerzego Popiełuszkę w kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie oraz ukrycia tamże sztandaru zambrowskiego oddziału „S”. Od 1988 działacz koła terenowego Towarzystwa Przyjaciół „Powściągliwości i Pracy” w Zambrowie, 1988–1989 Białostockiego Klubu Myśli Politycznej. 1982–1989 wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, poddawany rewizjom.
1988–1993 przew. KZ, 1990 przew. Rady Zakładowej. Od 1993 na emeryturze.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1992), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2017).
1983–1988 rozpracowywany przez RUSW w Zambrowie w ramach SOS krypt. Demagog.
Jolanta Brzozowska