Cieślik Kazimierz
Kazimierz Cieślik, ur. 16 V 1951 w Dobreniczkach k. Łodzi, ukończył Pomaturalne Studium Automatyki w Piotrkowie Trybunalskim (1971), absolwent Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, kierunek katechetyka (1997).
1971–1986 automatyk wydz. w Mazowieckich Zakładach Rafineryjnych i Petrochemicznych w Płocku, 1978–1980 współzałożyciel i przew. nieformalnej grupy młodej inteligencji katolickiej tamże.
Od IX 1980 w „S”, 10 IX współzałożyciel i przew. KZ w Zakładzie Procesów Katalitycznych w MZRiP, od XI 1980 w Prezydium Komisji Zakładowej MZRiP, 1980–1981 uczestnik akcji protestacyjnych „S”, kolporter warszawskich pism związkowych na terenie MZRiP.
14 XII 1981 uczestnik akcji protestacyjnej tamże. Od 1982 kolporter „Tygodnika Mazowsze” na terenie zakładu. 5 XI 1982–2 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1983 przeszkolenie w wojskowym obozie specjalnym w Chełmnie n. Wisłą (pisal wierszą (pisał wiersze i piosenki o tematyce obozowej). 1982–1983 kilkakrotnie zatrzymywany. 17 V 1987–1989 współzałożyciel, wiceprezes KIK w Płocku. 1987–2003 Diecezjalny Doradca Życia Rodzinnego w Kurii Diecezjalnej Płockiej. W l. 80. i 90. członek Akcji Katolickiej Diecezji Płockiej.
1989 współzałożyciel KO w Płocku, 1989–2000 założyciel, prezes Stowarzyszenia Rodzin Katolickich Diecezji Płockiej, 1990–1998 wiceprzew. Rady Miasta Płocka, 1990–1992 współzałożyciel i redaktor nacz. miesięcznika „Humanae Vitae”, 1993–1998 współzałożyciel Komisji ds. Rodziny przy Radzie Miasta Płocka, założyciel i przew. Wojewódzkiej Rady ds. Rodziny przy Wojewodzie Płockim, 2 III 1991–1995 współzałożyciel, wiceprezes Polskiego Komitetu Narodowego Międzynarodowej Unii Organizacji Rodzinnych, XI 1993–1997 sekretarz generalny. 10 I 1997–17 I 2000 wiceprezes Polskiej Federacji Stowarzyszeń Rodzin Katolickich, 1996–2001 w AWS, 1998–2000 w Międzyresortowym Zespole ds. Opracowania Polityki Prorodzinnej Państwa przy Prezesie Rady Ministrów Jerzym Buzku. Od 2003 Pełnomocnik Prezydenta Miasta Płocka ds. Organizacji Pozarządowych, Koordynator Organizacji Katolickich i Wyznaniowych w Urzędzie Miasta Płocka, 2011 kierownik produkcji filmu dokumentalnego „Stan wojenny w Płocku”. Od VIII 2007 na emeryturze.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1998), Złotym Krzyżem Zasługi (2005), Krzyżem Wolności i Solidarności (2012).
15 VII 1975–7 II 1990 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/Ochrony Gospodarki WUSW w Płocku w ramach SO krypt. Petro; 20 I–7 VI 1982 przez Wydz. V KW MO w Płocku w ramach SOR krypt. Strajk; 20 III 1987–28 IX 1989 przez Wydz. IV WUSW w Płocku w ramach KE krypt. Ideolog.