Encyklopedia Solidarności Domżał Tomasz Tadeusz - Biogramy -

Tomasz Tadeusz Domżał, ur. 27 X 1947 w Kaliszu, absolwent Wydz. Elektrycznego Politechniki Warszawskiej (1974).
1974–1987 st. asystent w Instytucie Elektrotechniki w Warszawie-Międzylesiu.

XI 1980 jeden z inicjatorów (z Jerzym Zielińskim, Jackiem Golińskim, Andrzejem Krawczykiem i Ryszardem Jedlińskim) powstania koła NSZZ „S” tamże, członek KZ, I–IV 1981 Komisji Kultury w Regionie Mazowsze „S”.

Po 13 XII 1981 (z Tomaszem Danglem i innymi kolegami z „S”) pozyskał maszynę drukarską, wykorzystywaną do 1989 w podziemnej działalności wydawniczej. 15 XII 1981–30 XI 1987 (do czasu odejścia z IE) współzałożyciel i członek TKZ w IE w Międzylesiu, od II 1982 kierownictwa MKK, przedstawiciel Mikroregionu Międzylesie w MKK „S”. 1982 kilkakrotnie udostępniał mieszkanie do nagrań audycji Radia MKK i Radia Mikroregionu Międzylesie, uczestnik akcji nadawania audycji (także przygotowywanych przez Radio „Solidarność”). 1982–1983 organizator emisji z Instytutu Łączności w Miedzeszynie (sprzęt radiowy MKK organizował Romuald Sałaciński, ps. Waldek). 1982–1989 zaangażowany w sprawy organizacyjne i techn. podziemia „S” (współorganizator kolportażu w Mikroregionie Międzylesie MKK, odpowiedzialny za skład i druk tygodnika „Wola”, druk „Tygodnika Mazowsze” oraz książek). III 1983 aresztowany w IE, po rewizji mieszkania przesłuchiwany, zwolniony po 48 godz. 1982–1989 uczestnik akcji inicjowanych przez mazowiecką RKW, np. corocznych manifestacji w rocznicę porozumień sierpniowych, niezależnych obchodów 1 V, strajków solidarnościowych. 30 XI 1987 zwolniony z pracy, 1987–1988 własna działalność gospodarcza, 1988–1991 szef serwisu i wdrożeń w ICS Sp. z o.o. w Warszawie.

1989–1991 i 1995–1998 ponownie w „S”, 1989 członek KO na warszawskiej Pradze Południe, uczestnik kampanii wyborczej do Sejmu (zbieranie podpisów, agitacja, sprawy techn.), kolejnych kampanii wyborczych do samorządów warszawskich (1990, 1994, 1998).

1991–1996 gł. specjalista w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego przy Kancelarii Prezydenta RP, 1991–2017 w Radzie Programowej Forum Teleinformatyki, od 2017 członek honorowy, 1993–1997 członek Krajowej Rady Teleinformatyki, 1994–1997 pełnomocnik Szefa KP RP i Szefa BBN ds. Zespołu Międzyresortowego ds. Krajowego Systemu Łączności, 1993–2001 członek Normalizacyjnej Komisji Problemowej ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Informacji, 1996–1998 Szef Zespołu Kontroli Wewnętrznej w Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, 1996–2000 gł. specjalista ds. bezpieczeństwa informacji w Dep. Łączności i Informatyki w MSWiA, 1998–2001 Dyr. w Biurze Techniki w PAP, 2001–2012 dyr. Biura Informatyzacji i Transakcji Elektronicznych w Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych SA, doradca Zarządu PWPW SA, od XI 2012 na emeryturze.

1974–1987 autor publikacji prasowych z zakresu automatyzacji projektowania i teorii pola.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2013), wyróżniony odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej (1999).

1983–1986 rozpracowywany przez Wydz. III KS MO/Wydz. III‑2 SUSW/Wydz. VI Dep. II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. MSW.

Tadeusz Ruzikowski