Laskowski Krzysztof
Krzysztof Laskowski, ur. 22 V 1943 w Bydgoszczy, zm. 10 XII 2022 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Geologii (1970), doktorat (1976).
1970–2008 specjalista, st. wykładowca na Wydziale Geologii UW, 1971–1980 przedstawiciel młodej kadry w Radzie Wydziału.
Od IX 1980 w „S”. 1980 członek-założyciel „S” na UW, 1980–1981 członek prezydium KZ UW, odpowiedzialny za kontakty ze środowiskiem studenckim. Od 3 X 1980 w prezydium KZ na Wydziale Geologii UW, od 20 XII 1980 także KZ UW. III 1981 współorganizator rocznicowej sesji naukowej „Marzec ’68” na UW. 1980–1981 uczestnik akcji protestacyjnych organizowanych przez środowisko uczelniane (m.in. ws. poparcia dla protestujących studentów WSI w Radomiu).
1981–1983 współorganizator kolportażu i druku „Wiadomości”.
Po 13 XII 1981 wybrany na przew. KS UW przed planowanym strajkiem, jeden z inicjatorów wystąpień studenckich na Wydziale Geologii UW. XII 1981–V 1983 współzałożyciel, w kierownictwie grupy „VIS Solidarność” prowadzącej złożoną działalność podziemną (m.in. inicjowanie akcji protestacyjnych, ulotkowych, działalność wydawnicza).
1981–1983 współwydawca pism „Spojrzenie na…” (współpraca m.in. z Jerzym Wocialem), „Ślepowron”.
1982–1983 współorganizator GO „Solidarni” (m.in. z Teodorem Klincewiczem, Andrzejem Nidkiem), akcji ulicznych, audycji radiowych, manifestacji. 18 V 1983 zatrzymany, nast. aresztowany, osadzony w AŚ Warszawa-Mokotów, 29 VII 1983 zwolniony na mocy amnestii.
Od 1989 ponownie w „S”, 1996–2008 przew. KZ UW. Od 1990 własna działalność gospodarcza, 1994–2008 przedstawiciel NSZZ „S” na posiedzeniach Senatu UW. 2000 komisarz wystawy z okazji 25 lat „S” na UW, od 2008 na emeryturze.
Autor ok. 40 prac naukowych i kilkudziesięciu opracowań z zakresu dokumentowania warunków geologicznych; współautor 5 arkuszy szczegółowej geologicznej mapy Polski.
Wyróżniony Medalem 25-lecia NSZZ „Solidarność” (2005), odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2003).
1978 rozpracowywany przez Wydz. III KS MO; V 1983–X 1989 przez Wydz. VI Dep.
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
MSW/Wydz. III-2 SUSW w ramach SOR/KE krypt. Kasia.
Tadeusz Ruzikowski