Nowak Mieczysław
Mieczysław Nowak, ks., ur. 6 VI 1942 w Płaskowie k. Radomia, zm. 11 X 1999. Ukończył LO dla pracujących w Ostrowcu Świętokrzyskim (1968). 1968–1970 alumn WSD w Sandomierzu, 1971–1974 Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie, 1974 święcenia kapłańskie.
1957–1964 zakonnik Zgromadzenia oo. Bernardynów w Warszawie, Przeworsku, Krakowie, Radomiu i Łodzi (imię zakonne – Paweł), 1964–1968 katecheta w parafii św. Mikołaja w Szewnie. 1974–1975 wikariusz w parafii Przemienienia Pańskiego w Wieliszewie, 1975 św. Rocha w Bedlnie, 1976 św. Michała Archanioła w Goszczynie, 1976 Maryi Matki Kościoła w Sulejówku, 1976–1978 św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej, 1978–1984 św. Józefa Robotnika w Ursusie (I wikariusz). 1984–1992 proboszcz w parafii św. Marii Magdaleny w Łękach Kościelnych.
1980 członek Rady Duszpasterskiej Kurii Warszawskiej oraz Kolegium Rady ds. Duszpasterstwa. Po powstaniu „S” ścisła współpraca z działaczami „S”, przede wszystkim z Zakładów Mechanicznych Ursus (Zbigniewem i Bogdanem Bujakami oraz Zbigniewem Janasem), organizator mszy dla działaczy i sympatyków „S” oraz innych uroczystości religijnych (np. święcenie sztandarów), nieformalny kapelan „S” w ZM Ursus.
Po 13 XII 1981 organizator nabożeństw (np. w intencji zamordowanych w Katyniu, rocznic strajków XII 1970 i VI 1976) z udziałem aktorów teatrów warszawskich, mszy w intencji ofiar stanu wojennego (górników z kopalni Wujek) oraz więzionych i ukrywających się członków „S”, od 1983 organizator niedzielnych nabożeństw za Ojczyznę w Ursusie, gromadzących zwolenników „S” z całej Polski (do 4 tys. wiernych), część nabożeństw przeradzała się w manifestacje, udostępniał na terenie parafii miejsce na zebrania „S” (pod pozorem spotkań religijnych), kontakty z ks. Jerzym Popiełuszką. VI 1982 udzielił pomocy przy akcji uwolnienia Jana Narożniaka przez członków MRKS (pożyczył Narożniakowi sutannę). II 1984 decyzją prymasa przeniesiony do parafii w Łękach Kościelnych (pomimo protestów organizowanych przez TKZ „S” ZM Ursus). Od IV 1984 odprawiał w każdą pierwszą niedzielę mies. mszę za Ojczyznę (z udziałem delegacji „S” m.in z Warszawy, Ursusa, Bydgoszczy, Łodzi, Gdańska, Krakowa, Włocławka, Płocka, Zgierza).
1992–1999 dziekan dekanatu w Piątku, proboszcz w parafii św. Trójcy tamże.
Od 3 V 1968 inwigilowany przez SB KM MO w Ostrowcu Świtokrzyskim 15 II 1984–28 III 1984 przez Wydz. IV SUSW w Warszawie w ramach SOR krypt. Bernardyn, 28 III 1984 sprawę przekazano Grupie IV RUSW Kutno, 19 IV 1989 zakończono. 11 VI 1978–15 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1984 zarejestrowany jako TW Paweł, Wydz. IV KS MO/SUSW w Warszawie, od 21 XI 1983 Grupa IV SB RUSW Pruszków, wyeliminowany z sieci TW z powodu odmowy współpracy.