Szymański Włodzimierz
Włodzimierz Szymański, ur. 6 VIII 1951 w Gostyniu. Ukończył Technikum Mechaniczne nr 1 w Poznaniu (1970). Absolwent Politechniki Poznańskiej, Wydz. Budowy Maszyn (1993).
1970–1980 ślusarz stażysta/dyspozytor w Odlewni Żeliwa HCP w Śremie, od 1980 mistrz zmianowy w Wydz. Modeli Metalowych tamże.
Od IX 1980 członek „S” w Odlewni HCP w Śremie.
Od I 1982 zaangażowany w tworzenie podziemnych struktur „S” w Odlewni (z żoną Krystyną oraz Lesławem Lecykiem). 13 V 1982 po proteście w miesięcznicę stanu wojennego (15-minutowa przerwa w pracy) przeniesiony dyscyplinarnie na stanowisko planisty w Oddz. Gospodarki Narzędziowej. 1982 organizator niezależnej biblioteki związkowej. W I poł. 1983 nawiązanie kontaktu z przedstawicielami podziemnej „S” UAM, skąd uzyskał materiały niezbędne do podjęcia druku podziemnych wydawnictw, ich wykonawca m.in. „Kadź” oraz „Obserwator – Biuletyn MKR Ziemi Śremskiej”, organizator kolportażu podziemnych wydawnictw na terenie Śremu i Gostynia. 5 IX 1983 zatrzymany, tymczasowo aresztowany (z Zenonem Ratajczakiem i Bronisławem Potockim), do 28 X 1983 osadzony w AŚ w Lesznie, nast. w AŚ w Śremie, 22 XII 1983 zwolniony. 1 III 1984 skazany przez Sąd Rejonowy w Gostyniu na rok i 6 mies. pozbawienia wolności w zawieszeniu. Po zwolnieniu z aresztu kontynuacja działalności w podziemiu (m.in. kolportaż wydawnictw, druk ulotek, znaczków i kartek okolicznościowych, pomoc socjalna dla członków związku). 1988–1989 współorganizator wyjazdów na Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy do Częstochowy. 1988 w kontakcie z Wiesławem Chossą z poznańskiej „S”.
4 VI 1989 zaangażowany w kampanię wyborczą kandydatów KO.
Po wyborach 4 VI 1989 rozwiązanie organizowanej przez niego grupy „S”. Po ponownej legalizacji „S” wybrany na przew. Komisji Rewizyjnej „S” w Odlewni oraz delegata na II WZD. VII 1989 przeniesiony z powrotem na Wydz. Modeli Metalowych na stanowisko mistrza zmianowego, nast. starszego mistrza zmianowego. 6 XII 1989 podczas II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD członek Komisji Skrutacyjnej. 1991 zawieszenie członkostwa w „S”.
1993–1998 kierownik Oddz. Odlewów Lekkich, 1998–2009 z-ca kierownika Oddz. Odlewów Średnich. 2009 odejście z pracy w Odlewni. 2010–2012 kierownik Wydz. Odlewniczego w Zakładach Metalurgicznych POMET SA w Poznaniu. Od 2012 na emeryturze.
22 X 1982–6 IX 1984 rozpracowywany przez p. IV KM MO/RUSW w Gostyniu w ramach SOR krypt. Redis; 5 VII 1983–5 IX 1984 przez p. V RUSW w Śremie w ramach SOR krypt. Kret; 13 IX 1984–18 II 1986 przez p. V RUSW w Śremie w ramach KE krypt. Ambitny; 30 X 1987–3 XII 1989 przez p. V RUSW w Śremie w ramach KE krypt. Recydywista.