Wlekliński Józef
Józef Wlekliński, ur. 8 III 1928 w Miłosławiu k. Wrześni, zm. 10 XI 1997 tamże. Wykształcenie podstawowe, rolnik.
Prowadził gospodarstwo rolne. 1966–1997 członek Ochotniczej Straży Pożarnej w Miłosławiu.
Do 1989 członek ZSL, nast. PSL.
Od IX 1980 zaangażowany w tworzenie niezależnego ruchu ludowego. 1 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 podczas II Wojewódzkiego Zjazdu NSZZ RI „Solidarność Wiejska” wybrany na wiceprzew. zarządu Wojewódzkiego Komitetu Założycielskiego NSZZ RI „S” w woj. poznańskim. 8–9 III 1981 delegat na ogólnopolski zjazd delegatów NSZZ RI „S”. II 1981 zaangażowany w zbiórkę żywności dla studentów – uczestników strajku ws. rejestracji NZS. 18 III 1981 uczestnik strajku okupacyjnego w siedzibie ZSL w Bydgoszczy (z Ryszardem Majewskim). 14 V 1981 powołany w skład OKZ (w miejsce odwołanego Andrzeja Chałupnika). 11 VI 1981 w składzie delegacji do rozmów z komisją ds. wyżywienia i rolnictwa WRN w Poznaniu. 13 VII 1981 podczas posiedzenia OKZ wytypowany jako kandydat do prezydium OKZ, nie przyjął kandydatury. 19 VII 1981–13 XII 1981 wiceprzew. zarządu wojewódzkiego NSZZ „S” RI. XI–XII 1981 delegowany przez Zarząd Wojewódzki NSZZ RI „S” do udziału w akcji protestacyjnej w Siedlcach (przeciwko sytuacji rolników indywidualnych oraz nierealizowaniu przez władze porozumień ustrzycko-rzeszowskich).
Po 13 XII 1981, po powrocie z Siedlec do Miłosławia, zatrzymywany i przesłuchiwany. Zaangażowany w działalność podziemną, udział w akcjach pomocy internowanym, represjonowanym i ich rodzinom. II 1982 uczestnik spotkania w Czernej, podczas którego powołano duszpasterstwo rolników. Organizator spotkań Duszpasterstwa Rolników Duszpasterstwa Rolników Duszpasterstwa Rolników, powstały w okresie stanu wojennego z potrzeby pogłębienia wzajemnych kontaktów pomiędzy działaczami „S” RI a duchowieństwem. Pierwsze rozmowy z hierarchią podjęła grupa działaczy „S” RI z woj. stołecznego warszawskiego. W V 1982, za zgodą bp. Władysława Miziołka, została odprawiona w archikatedrze św. Jana msza św. w 1. rocznicę rejestracji „S” RI. Msze św. o podobnym charakterze odbywały się późn. rokrocznie, skupiając coraz większą liczbę ludzi chcących m.in. zamanifestować w ten sposób wolę reaktywowania „S” RI. Warszawskie środowisko „S”, zachęcone powodzeniem tej idei, 5 IX 1982 zorganizowało razem ze stroną kościelną na Jasnej Górze dożynki o charakterze religijno-patriotycznym z udziałem ok. 300 tys. rolników. 18 XI 1982 prymas Józef Glemp przyjął warszawską grupę działaczy i doradców związku, którzy m.in. prosili go o ustanowienie stałych form duszpasterstwa dla rolników. 2 XII 1982 Konferencja Episkopatu Polski utworzyła Komisję Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Rolników, Ogólnopolskie Duszpasterstwo Rolników, w diecezjach ustanowiła jego referentów diecezjalnych i dekanalnych. Przew. Komisji został bp Jan Gurda. Celem DR było przede wszystkim pogłębianie życia religijnego rolników, wiele wysiłku wkładano w odrodzenie moralne wsi, podkreślenie godności i wartości pracy rolników. Duszpasterze pomagali w samokształceniu i pracy oświatowej, organizowali życie kulturalne, działalność oświatową, akcje na rzecz dobra wspólnego (pomoc w gospodarstwie, porady prawne itp.), rekolekcje, dni skupienia itd. Istnienie DR spotkało się z nieprzychylną reakcją władzy, która zarzucała Kościołowi, że w ten sposób dąży do reaktywowania „S” RI. (m.in. pielgrzymki do Częstochowy, niezależne dożynki, kontynuacja działalności podziemnej), pocz. przy kościele oo. Dominikanów w Poznaniu, nast. przy klasztorze oo. Paulinów w Biechowie. 1983 organizator pielgrzymki wielkopolskich rolników na spotkanie z Janem Pawłem II w Niepokalanowie (18 VI 1983). 1984 włączony jako jedyny przedstawiciel woj. poznańskiego do podziemnego Ogólnopolskiego Komitetu Oporu Rolników. Od 1986 jawny przedstawiciel Wielkopolskiego Komitetu Oporu Rolników (rozwijanego w ramach Duszpasterstwa Rolników przy klasztorze w Biechowie). Uczestnik Wielkopolskiego Seminarium Ekologicznego (działającego od IX 1986, w działaniach organizacji m.in. sprzeciw wobec budowy elektrowni atomowych).
Od 14 II 1988 w Konwencie Seniorów Niezależnego Ruchu Ludowego oraz w Radzie Naczelnej NRL. Od X 1988 członek jawnej Tymczasowej Rady NSZZ „S” RI woj. poznańskiego. Członek Niezależnego Ruchu Ludowego „Solidarność”. Inicjator Uniwersytetu Ludowego „Solidarność” przy Sanktuarium Matki Boskiej Pocieszenia w Biechowie, otwartego 13 XI 1988.
16 IV 1989–1990 członek KO „S” w Poznaniu. Po ponownej rejestracji „S” RI (20 IV 1989) wiceprzew. Zarządu Wojewódzkiego.
1989–1991 poseł na Sejm X kadencji, wybrany w okręgu Poznań-Grunwald z listy ZSL, członek Parlamentarnego Klubu Chrześcijańsko-Ludowego. Jeden z 6 posłów ZSL głosujących przeciwko wyborowi Wojciecha Jaruzelskiego na prezydenta PRL. XII 1989 członek Komitetu Założycielskiego PSL „S”.
1989–1994 współorganizator i prezydent Wielkopolskiej Izby Rolniczej i Rolno-Przemysłowej (działającej jako izba gospodarcza). 2 VI 1996 wybrany na delegata na walne zgromadzenie Poznańskiej Izby Rolniczej (działającej jako forma samorządu rolniczego). 1996 współtwórca Towarzystwa Umiejętności Rolniczych w Poznaniu (zarejestrowanego I 1997). 9 II 1996–10 XI 1997 prezes zarządu miejsko-gminnego zastępu Ochotniczej Straży Pożarnej w Miłosławiu. 1997 inicjator i członek-założyciel Wielkopolskiego Towarzystwa Uwłaszczeniowego.
15 III 1984–20 VII 1989 rozpracowywany przez p. VI RUSW we Wrześni w ramach KE krypt. Samotny.