Baehr Olgierd
Olgierd Baehr, ur. 11 III 1927 w Grajewie, zm. 21 X 2022 w Poznaniu. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego, Wydz. Prawno-Ekonomiczny (1950), doktorat (1965), docent (1973).
1946 - 1949 członek katolickiej organizacji studenckiej „Caritas Academica”.
VI 1949 – XII 1950 pracownik Narodowego Banku Polskiego Oddział w Poznaniu; 1952 – 1956 Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Miejskiego Handlu Detalicznego w Poznaniu; 1956 – 1982 m.in. asystent, adiunkt, kier. Branżowego Ośrodka Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej w Instytucie Przemysłowych Włókien Łykowych/Instytucie Krajowych Włókien Naturalnych.
Od 1957 członek KIK w Poznaniu (1961 wybrany do Zarządu, 1966 – 1972 skarbnik), 1984 – 1991 prezes (umożliwiał działalność w ramach KIK różnym grupom kontestującym ówczesny system ABC, system ABC, system w „S” Regionu Małopolska, trójpoziomowy, hierarchiczny system kolportażowo-informacyjny, dający możliwość szybkiego obiegu informacji pomiędzy poszczególnymi ogniwami Związku (od centrali do każdej KZ); opracowany przez zespół pracowników Krakowskiego Biura Projektów Budownictwa Komunalnego pod kierunkiem Bolesława Śliwińskiego. polityczny, m.in. niezależnemu harcerstwu, środowisku działaczy Ruchu Młodej Polski, rodzinom katyńskim); prelegent w wielu miastach Polski w trakcie Tygodni Kultury Chrześcijańskiej.
1980 – 1981 członek KZ NSZZ „S” w Instytucie Krajowych Włókien Naturalnych. 1981 wybrany Przewodniczącym Samorządu Pracowniczego w IKWN.
Od 1982 na emeryturze, wykonywanie prac dorywczych (tłumacz przysięgły języka francuskiego).
1981 – 1984 członek Prymasowskiej Rady Społecznej; od XII 1988 członek Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” (w Komisji Gospodarczej); od 16 IV 1989 członek prezydium (wiceprzew.) KO „S” w Poznaniu. 1989 współzałożyciel, do 1994 członek Rady Naczelnej Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego.
Współtwórca, pierwszy prezes polsko-francuskiej „Association IlIe-et-Vilaine – Pologne” (zarejestrowanej 20 IX 1990). XII 1991 - X 1993 członek Trybunału Stanu.
Odznaczony Zotym Krzyżem Zasługi (1971), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2022, pośmiertnie); laureat nagrody „Świadek Historii” (2012).
2 VI 1972 – 28 XI 1974 kontrolowany przez Wydz. IV/III KWMO w Poznaniu w ramach KE K-2; 14 XI 1979 – 26 VIII 1981 przez Wydz. IIIA w ramach KE Docent; 8 V 1982 - 1989 przez Wydz. IV KW MO/WUSW w Poznaniu w ramach KE BO-1.