Adamski Artur
Artur Adamski, ur. 24 III 1964 w Obornikach Śląskich. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, kierunek filologia polska (1990).
I 1982 jako uczeń Liceum Zawodowego nr 4 we Wrocławiu (z Grzegorzem Osińskim i Iwoną Sikorską) utworzył grupę zajmującą się małą poligrafią, na terenie Wrocławia i okolic prowadzącą akcje ulotkowe. Wraz z nią we IX 1982 wszedł w skład Polskiej Niezależnej Organizacji Młodzieżowej (członkiem PNOM był do zawieszenia jej działalności w II 1985). Od IX 1982 kolporter wydawnictw podziemnych. Wiosną 1983 odbył kurs poligrafii sitodrukowej (prowadzony przez Bohdana Błażewicza); XII 1983 – X 1984 redaktor podziemnego pisma „Młodzież”. I 1985–1990 zaprzysiężony członek SW (gł. kolportaż), współpracownik NZS (m.in. autor tekstów do podziemnego pisma „CDN”). II 1986 współzałożyciel (z Cezarym Szarugiewiczem, Grażyną Ślęzak, Krzysztofem Zwierzem), drukarz Niezależnej Oficyny Studenckiej we Wrocławiu, której gł. drukarnia powielaczowa i sitodrukowa znajdowała w Obornikach Śląskich. IV 1986 z grupą 50 innych uczestników zatrzymany w czasie przejazdu ulicami Wrocławia obwieszonym transparentami autobusem – kabrioletem „Fredruś” (zwolniony po 48 godz.). IX 1986 – VI 1989 kurier SW (1987–1989 obsługiwał trasę kurierską Wrocław–Trójmiasto; przewoził m.in. urządzenia poligraficzne). VI 1987 – IV 1989 rozprowadzał komplety diapozytywów dla zespołów drukujących (tzw. centralne wydanie) pisma „Solidarność Walcząca”, z Andrzejem Sztylerem drukarz jednego z tych zespołów. II 1988 – 1989 współpracownik Akcji Studenckiej SW we Wrocławiu, autor artykułów w podziemnym piśmie „Kontra”. 1988– 1991 publikował także m.in. na łamach pism „Solidarność Walcząca” i „Liczą się Czyny”. V 1988 i V 1989 uczestnik strajków okupacyjnych na UWr. IX 1988–XII 1990 członek NZS. Wiosną 1989 współorganizator Oddziału SW Dolny Śląsk, 1989–1991 członek Rady Oddziału i redaktor nacz. pisma „Solidarność Dolnośląska”. 1982–1990 uczestnik wielu demonstracji we Wrocławiu, niektóre dokumentował fotograficznie.
1990–1992 nauczyciel w SP nr 1 w Obornikach Śląskich. 1990–1995 członek Partii Wolności–Solidarności Walczącej. 1992 współorganizator LO w Obornikach Śląskich, IX 1992 – VIII 1999 nauczyciel w LO tamże, równocześnie instruktor w Obornickim Ośrodku Kultury. 1990–2000 dziennikarz dolnośląskiej prasy lokalnej („Bez Układów”, „Kurier Gmin”, „Okolice”, „Nowa Gazeta Trzebnicka”), gazet „Dni” (1991), „Nowe Pokolenia” (1993); publikował też m.in. na łamach pism „Moreny”, „Brzask”, „Karkonosze”, „Nowy Obywatel”, „Nowe Życie”, „Odkrywca”, „Forum Polskie”, „Nowy Napis”, „Kurier WNET”, „Niedziela”, „Gość Niedzielny”, „Nasza Polska”. 1991–1998 prowadził Dyskusyjny Klub Filmowy w Obornikach Śląskich; specjalista profilaktyki środowiskowej, animator Klubu Młodzieżowego Kuźnia tamże; 1995 współtwórca corocznych Obornickich Spotkań z Muzyką i Poezją. 1999–2002 specjalista ds. kontaktów, nast. dyr. zespołu doradców w Kancelarii Prawnej Causa Spółka Komandytowa we Wrocławiu, 2002–2006 dyr. ds. marketingu w Equinote Polska sp. z o.o. tamże. 2006–2009 nauczyciel w XVII LO we Wrocławiu. 2001–2018 publicysta mies./kwart. „Opcja na Prawo”. Od 2007 współzałożyciel, członek Stowarzyszenia Solidarność Walcząca we Wrocławiu. 2009–2016 manager ds. komunikacji/ z-ca dyr. Dep. Public Relations/dyr. Dep. Komunikacji Wewnętrznej w Banku Zachodnim WBK SA we Wrocławiu, od 2016 Dep. Edukacji i Wydawnictw oraz doradca prezesa Narodowego Banku Polskiego w Warszawie. 2011 współorganizator, nast. dziennikarz „Gazety Obywatelskiej”/„Prawda Jest Ciekawa” Kornela Morawieckiego. Od 2016 członek redakcji „Obserwatora Finansowego”. Od 2016 Komitetu Organizacyjnego Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, od 2021 wiceprzew. Rady Programowej Muzeum Śląska w Katowicach.
Autor wywiadu–rzeki pt. Kornel. Z przewodniczącym Solidarności Walczącej Kornelem Morawieckim rozmawia Artur Adamski (2007), Kornel Morawiecki. Autobiografia (2017, wyd. II poszerzone i zmienione), książek Z Dziejów Solidarności Walczącej i konspiracji niepodległościowej (2022), Ludzie od Kornela (2022), kilkunastu art. naukowych w wydawnictwach IPN i książkach poświęconych dziedzictwu Dolnego Śląska oraz kilku opowiadań non fiction, nagrodzonych na konkursach literackich, m.in. „Weekend Konspiratora” (2021) wyróżnionego na Konkursie Literackim Pokolenie Solidarności i „Dzień gniewu”, za które 2022 otrzymał Nagrodę Główną II edycji Konkursu Literackiego Wojna z Narodem.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2012), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016), Medalem Niezłomni (2013).