Błażewicz-Brzechowska Katarzyna
Katarzyna Błażewicz-Brzechowska, ur. 31 V 1942 w Częstochowie. Absolwentka Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, kierunek filologia polska (1968), doktorat (1977).
1951–1956 w Organizacji Harcerskiej ZMP, 1956–1972 ZHP, 1962–1980 ZNP.
1962 nauczycielka w SP nr 8 w Olsztynie, 1963–1965 w SP nr 27 we Wrocławiu, 1965–1972 w SP nr 33 tamże, 1972–1975 wizytator zajęć jęz. polskiego dla szkół podstawowych w Ośrodku Metodycznym przy Kuratorium Oświaty Województwa Wrocławskiego, 1975–1983 instruktor, adiunkt w Instytucie Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych (IKNiBO), 1977–1980 wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego Filia w Legnicy, 1983–1997 nauczycielka w Szkole Przyszpitalnej przy ul. R. Traugutta we Wrocławiu.
Od IX 1980 w „S”.
XII 1981 współzałożycielka, z mężem Bohdanem Błażewiczem, podziemnej drukarni w swoim mieszkaniu przy ul. Jaworowej we Wrocławiu. 1981–1990 pod kierunkiem męża, z dziećmi: Dorotą, Pawłem i Piotrem oraz swoją mamą Tatianą Stolarczyk drukowała podziemne pisma m.in. „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Tygodnik Wojenny”, „Tygodnik Mazowsze” edycja dolnośląska, 1983–1990 współpracownica SW. 1984–1989 współorganizatorka szkoleń drukarskich dla opozycjonistów przerzucanych przez SW z ZSRS np. Igora Mangaziejewa, także kolporterka i kurierka, 1988 organizatorka we współpracy z Hanną i Tadeuszem Patrzałkami szkolenia dla redaktorów szkolnych pism podziemnych prowadzonych przez Marię Woś w parafii św. Augustyna we Wrocławiu. 7 IV, 24 IV oraz 30 VIII 1987 rewizje w mieszkaniu (skonfiskowano materiały poligraficzne i wydawnictwa niezależne), po pierwszej rewizji zatrzymana i przesłuchiwana, mieszkanie wielokrotnie nachodzone przez urzędników skarbowych w celu egzekucji grzywny orzeczonej przez kolegium ds. wykroczeń mężowi za działalność opozycyjną.
1989 ponownie w „S”. Od 1992 działaczka ekumeniczna w relacjach z wiernymi i duchownymi Cerkwi Prawosławnej Patriarchatu Moskiewskiego w Rosji i w Ukrainie (działalność indywidualna). Od 1993 członek Stowarzyszenia Arystokracji Rosyjskiej (Dvorianskoie Sobranie). 1998–2000 organizatorka letnich kolonii dla dzieci z ubogich rodzin przy parafii św. Augustyna we Wrocławiu. Od 1996 w ZHP; 1996–2019 członek Harcerskiego Kręgu Morskiego w Rzeszowie; 1996–1999 uczestniczka akcji poszukiwania i symbolicznego sprowadzenia prochów gen. Mariusza Zaruskiego do Polski, nast. zawiezienia dzwonu im. gen. M. Zaruskiego do Chersonia; od 2000 członek Kręgu Seniorów i Starszyzny Harcerskiej przy Dolnośląskiej Chorągwi ZHP.
Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2016) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2018).