Rogala Jan
Jan Rogala, ur. 6 X 1951 w Zabruzdach k. Garwolina. Ukończył Technikum Mechaniczne w Zespole Szkół Zawodowych nr 2 przy ul. Borowskiej we Wrocławiu (1971).
1968–1981 ślusarz, planista, technolog, wytaczarz we Wrocławskiej Fabryce Urządzeń Mechanicznych/Fabryce Automatów Tokarskich we Wrocławiu.
26 VIII – 1 IX 1980 współorganizator strajku okupacyjnego w zakładzie, członek Zakładowego KS.
Od IX 1980 w „S”; IX–XII 1980 członek Zakładowego Komitetu Założycielskiego, od 18 XII 1980 członek KZ. XII 1981 członek Samorządu Pracowniczego w FAT.
14–18 XII 1981 współorganizator strajku, członek ZKS w zakładzie. 18 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia we Wrocławiu i Nysie, 27 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 zwolniony. 19 XII 1981 zwolniony z pracy. III 1982–1984 ponownie przyjęty do pracy, wytaczarz w FAT. 1982–1984 członek TKZ: zbierał składki na działalność związkową, kolporter ulotek i podziemnych pism „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Fatamorgana”. 1982–1986 wielokrotnie wzywany na komendy MO/WUSW/DUSW, zatrzymywany i przesłuchiwany (m.in. 12 XII 1983), kilka razy rewizje mieszkania (m.in. 12 XII 1983). 1984–1992 tokarz, frezer w Przedsiębiorstwie Zagranicznym Camil we Wrocławiu. 1984–1989 kolporter podziemnych druków okolicznościowych „S” (m.in. cegiełek, kart świątecznych, znaczków, banknotów, plakietek) oraz pism, m.in. „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Region”.
1992–1999 mechanik, majster w Fabryce Urządzeń Mocujących Stanley/Fabryce Gwoździ Otaśmowanych we Wrocławiu, 1999–2000 operator w Danfoss Power Solutions Sp. z o. o. tamże, 2000–2012 frezer w Cuprum Business Center Sp. z o. o. tamże, 2015–2017 wytaczarz w Przedsiębiorstwie Aparatury Spawalniczej Aspa SA tamże. Od 2017 na emeryturze. Od 1996 założyciel, członek Stowarzyszenia Osób Represjonowanych w Stanie Wojennym/Stowarzyszenia Niezłomni Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych Regionu Dolnego Śląska we Wrocławiu, od 2018 członek Zarządu.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2021) oraz Medalem Niezłomni (2015).
Łukasz Sołtysik, Grzegorz Waligóra