Skibińska Krystyna
Krystyna Skibińska, ur. 11 I 1939 w Wilnie. Absolwentka Politechniki Wrocławskiej, Wydz. Mechaniczny (1963).
1945 ekspatriowana do Polski. W latach 60. ławnik w Sądzie Wojewódzkim we Wrocławiu.
1963–1971 st. konstruktor w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego PZL Hydral we Wrocławiu, 1971–1983 specj. konstruktor sterowań maszyn w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Przemysłu Maszynowego Leśnictwa tamże.
1978–1989 pomagała mężowi Karolowi w organizacji Tygodni Kultury Chrześcijańskiej we Wrocławiu. 26–31 VIII 1980 dostarczała żywność uczestnikom strajku w Zajezdni Autobusowej nr VII MKP we Wrocławiu.
Od IX 1980 w „S”. 1980–1981 członek Ogólnopolskiego Komitetu Porozumiewawczego Nauki. Od I 1981 członek KZ.
XII 1981 – XI 1982 współorganizatorka i działaczka ps. Ola Oddziału PAX–Batory (dublerka Karola Skibińskiego szefa oddziału) w Zgrupowaniu Brata zorganizowanego przez Tadeusza Świerczewskiego w ramach struktury RKS Dolny Śląsk; XII 1981 – V 1982 na maszynie do pisania przepisywała (z mężem Karolem i siostrą Stefanią Kołeńską) na matryce treść nr. „Z Dnia na Dzień”; V–X 1982 uczestniczka spotkań RKS (m.in. z ukrywającymi się Władysławem Frasyniukiem i Barbarą Labudą). 1982 kolporterka ulotek i podziemnych pism m.in. „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”. 7 XI 1982 zatrzymana, 9 XI 1982 internowana, przetrzymywana w areszcie KW MO we Wrocławiu, od 7 XII 1982 aresztowana, osadzona w AŚ przy ZK tamże (ul. Kleczkowska). 9 III 1983 zwolniona z pracy. 20 IV 1983 skazana przez Sąd Rejonowy Wrocław-Krzyki na półtora roku pozbawienia wolności w zawieszeniu, 21 IV 1983 zwolniona. V 1983 przywrócona do pracy w OBR PML, do 1995 specjalista tamże. 1983–1989 współpracowniczka Barbary Sarapuk z SW: organizatorka materiałów poligraficznych na potrzeby szkoleń drukarskich, kolporterka podziemnych pism m.in. „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Biuletyn Dolnośląski”, „Obecność”.
1989–1995 sekretarz KZ w zakładzie. Od 1995 na emeryturze.
Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2018).
Łukasz Sołtysik