Skibiński Karol Marian
Karol Marian Skibiński, ur. 24 IX 1939 w Warszawie. Absolwent Politechniki Wrocławskiej, Wydz. Mechaniczno-Energetyczny (1963).
1986–1989 w Stowarzyszeniu Tłumaczy Polskich.
1963–1967 st. inż. w Elektrowni Wrocław, 1967–1976 kierownik w Elektrociepłowni Wrocław
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
w Budowie, 1976–1991 kierownik Diagnostyki Remontowej w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Gospodarki Remontowej Energetyki Wrocław.
1959–1963 uczestnik Centralnego Ośrodka Duszpasterstwa Akademickiego Pod 4 we Wrocławiu prowadzonego przez ks. Aleksandra Zienkiewicza we współpracy z ks. Adamem Dyczkowskim. 1976–1988 członek KIK we Wrocławiu, 1986–1988 wiceprzew. 1978–1989 współorganizator Tygodni Kultury Chrześcijańskiej we Wrocławiu.
1976 uczestnik zbiórek pieniędzy na pomoc dla represjonowanych robotników z Radomia. 26–31 VIII 1980 dostarczał z żoną Krystyną żywność uczestnikom strajku w Zajezdni Autobusowej nr VII MPK we Wrocławiu.
Od IX 1980 w „S”.
14–16 XII 1981 uczestnik w strajku w Przedsiębiorstwie Remontowo-Produkcyjnym Energetyki i OBR GRE. XII 1981 – III 1983 współorganizator, szef (ps. Gustaw) Oddziału PAX–Batory (obejmował ok. 20 zakładów pracy we Wrocławiu) w Zgrupowaniu Brata zorganizowanego przez Tadeusza Świerczewskiego w ramach struktury RKS Dolny Śląsk: odpowiadał za przepływ informacji, pieniędzy oraz organizację protestów w zakładach, kolportażu prasy podziemnej (miejsca przerzutu, łącznicy). XII 1981 – V 1982 na maszynie do pisania przepisywał (z żoną Krystyną i Stefanią Kołeńską) na matryce treść nr. „Z Dnia na Dzień”.
1991–1994 kierownik w Zakładzie Remontowym Energetyki Wrocław, 1994–1996 specjalista ds. handlowych, przedstawiciel na Polskę południowo-zachodnią w ABB Zamech Ltd. Elbląg z siedzibą we Wrocławiu, 1996–1997 specj. techn. w Przedsiębiorstwie Remontowo-Usługowym Wibrem Sp. z o. o. tamże. Od 1997 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2018).
Łukasz Sołtysik