Moszyński Janusz
Moszyński Janusz, ur.17 V 1956 w Siemianowicach Śląskich. Absolwent Politechniki ślaskiej w Gliwicach, Wydz. Architektury (1981). 1981–1983 asystent projektanta w Biurze Projektowo-Badawczym Budownictwa Ogólnego „Miastoprojekt” Gliwice. 1983–1989 projektant tamże.
IX 1980 członek grupy inicjatywnej Tymczasowego Komitetu Założycielskiego Niezależnego Związku Młodzieży Akademickiej Politechniki Śląskiej. 23 IX–10 X 1980 sekretarz TKZ NZMA PŚ, uczestniczył w Krakowie w obradach nad formą działalności i statutem niezależnej organizacji studenckiej. 10 X 1980–II 1981 członek Rady Nadzorczej Zarządu Uczelnianego NZS PŚ (tzw. Konwentu). Współtwórca i członek redakcji pisma „Informacje. NZS Politechnika Śląska”. Współorganizator spotkań środowiska studenckiego PŚ z działaczami opozycji m.in. z Adamem Michnikiem (24 XI 1980) i Jackiem Kuroniem (7 III 1981). VIII 1981 przebywał w Gdańsku jako korespondent prasy związkowej. 18 XI–13 XII 1981 wspierał strajk NZS na PŚ.
13 XII 1981 zatrzymany. 6 V 1981 internowany, przetrzymywany w ośr. odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu, nast. w Uhercach. 24 VII 1982 zwolniony. Uczestnik w spotkaniach organizowanych w ramach Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. w parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach. Dystrybutor prasy i wydawnictw bezdebitowych. 1989 członek Gliwicko-Zabrzańskiego Komitetu Obywatelskiego „S”.
1990–1998 delegat do Sejmiku Samorządowego woj. katowickiego. 1992–1998 przew. Komisji Współpracy z Zagranicą Sejmiku. 1990–2002 radny Rady Miejskiej w Gliwicach. 1993–1998 przew. Komisji Gospodarki Przestrzennej i Inwestycji Rady Miejskiej w Gliwicach. 1990–1991 z-ca prezydenta i członek zarządu miasta Gliwice. 1995–1996 dyrektor Gliwickiej Agencji Inicjatyw Gospodarczych. 1998–2006 z-ca prezydenta miasta Gliwice. 2006–2008 Marszałek Województwa Śląskiego. 2019–2020 p.o. prezydenta miasta Gliwice.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2012), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2020).
1980–1985 rozpracowywany przez Wydział III/Wydział III-1 KW MO/WUSW Katowice, KM MO/RUSW Gliwice w ramach SO krypt. „Samodzielni”.
Bogusław Tracz
Bogusław Tracz