Motyka Tadeusz
Motyka Tadeusz, ur. 29 IX 1955 w Ciścu k. Żywca. Absolwent Zespołu Szkół Mechaniczno-Elektrycznych w Żywcu (1975).
1975–2020 operator obrabiarek na Wydziale Remontowym, nast. Wydziale Utrzymania Ruchu w Żywieckiej Fabryce Śrub w Żywcu (od 1995 Fabryka Śrub Śrubena SA, od 1999 Fabryka Śrub Śrubena Produkcja sp. z o.o., od 2006 Śrubena Unia SA).
Od X 1980 w „S”. 9 I 1982 aresztowany pod zarzutem wykonania 2 i 9 I 1982 samodzielnie i we współpracy z Adamem Zawadą antypaństwowych napisów na budynkach i przystankach autobusowych w Ciścu, osadzony w AŚ w Bielsku-Białej, dyscyplinarnie zwolniony z pracy; 12 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 skazany w trybie doraźnym przez Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego na sesji wyjazdowej w Krakowie na karę 3 lat pozbawienia wolności, osadzony w ZK w Jastrzębiu-Szerokiej, nast. w AŚ w Zabrzu-Zaborzu, ZK w Mielęcinie, ZK w Potulicach, uczestnik protestów osadzonych o status więźnia politycznego; 11 IV 1983 zwolniony warunkowo na mocy uchwały Rady Państwa. VII 1983 przywrócony do pracy w Żywieckiej Fabryce Śrub; 1983–1989 kolporter na terenie zakładu pracy i w miejscu zamieszkania podziemnych wydawnictw (m.in. biuletynów „Halny”, „Solidarność Podbeskidzia”, „Hutnik”, „Tygodnik Mazowsze”).
1989 współinicjator reaktywacji „S” w Żywieckiej Fabryce Śrub, 1989–1991 działacz KO „S” w Węgierskiej Górce; 1989–1998 przew. Komisji Wydziałowej „S” na Wydziale Utrzymania Ruchu, 1989–2006 czł. KZ. Od 28 X 2020 na emeryturze.
Od 2014 członek Związku Podhalan Oddział Górali Żywieckich z siedzibą w Milówce; 2018 współzałożyciel i członek komisji rewizyjnej Patriotyczno-Narodowego Stowarzyszenia „Rota” w Żywcu.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2010), Srebrną Odznaką „Za zasługi dla woj. śląskiego” (2012), Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).
1982 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Bielsku-Białej w ramach SOR krypt. „Litera”.
Artur Kasprzykowski