Motylewski Jacek
Jacek Motylewski, ur. 4 I 1967 we Wrocławiu. Absolwent Uniwersytetu Szczecińskiego, Wydz. Ekonomiczny (1991).
Od 1985 działacz FMW w Szczecinie. Kolporter podziemnych pism „Jedność”, „Robotnik”, „Lustro” „Obraz” i ulotek w szkołach w Szczecinie, uczestnik akcji plakatowych. 7 X 1987 współzałożyciel, jeden z liderów reaktywowanego NZS na US, działacz Ruchu WiP (z Adamem Zadwornym). W 1987–1990 współzałożyciel, autor i redaktor podziemnego pisma „Czarna Skrzynka”. Współwydawca pism studenckich (np. „Informatora Akademickiego”), wykonawca matryc i drukarz ulotek; łącznik między warszawskim i szczecińskim NZS. Od 1988 rzecznik prasowy NZS w Szczecinie, organizator (z Adamem Zadwornym) kontaktów z RWE. Koordynator i uczestnik happeningów (np. przeciwko budowie elektrowni jądrowej w Żarnowcu) i demonstracji ulicznych. VIII – IX 1988 członek tzw. Grupy Pomocowej powstałej przy kościele św. Andrzeja Boboli (oo. jezuici) w Szczecinie, odpowiedzialny za zaopatrzenie w żywność i in. niezbędne środki dla strajkujących w Porcie Szczecińskim. 29 V – 1 VI 1989 współorganizator 3-dniowego strajku na US, członek KS. Wielokrotnie poddawany rewizjom, przesłuchiwany, prewencyjnie zatrzymywany. W 1989 członek Obywatelskiego Komitetu Porozumiewawczego Pomorza Zachodniego. Od 1991 właściciel firmy komputerowej Mkrotech s.c. w Szczecinie.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2010).
15 IX 1987 – 3
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1988 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Szczecinie w ramach SOS krypt. Owad; 5 XI – 7 XI 1989 przez Wydz. III-1/WOKPP w ramach SOS/SOR krypt. Zrzeszenie.
Sylwia Wójcikowa