Wojciechowicz Michał
Wojciechowicz Michał, ps. Pistolet, ur. 13 XII 1964 w Gdańsku, w działalność opozycyjną włączył się po mszy z okazji 11 XI 1979 – rozdający ulotki Lech Jankowski udostępnił mu wówczas kontakt do braci Rybickich. Od końca 1979 w RMP, uczestnik akcji ulotkowych (w tym przed uroczystościami z okazji 9. rocznicy Grudnia 1970), manifestacji rocznicowych (np. 3 V 1980), kół samokształceniowych Aleksandra Halla oraz wykładów organizowanych przez opozycję (np. z Wiesławem Chrzanowskim). 9 VIII 1980 uczestnik spotkania u Ewy i Piotra Dyków, na którym podjęto decyzję o strajku w Stoczni Gdańskiej.
16 VIII 1980 tuż przed zamknięciem bram na terenie Stoczni Gdańskiej, nast. przekonał właściciela pobliskiej piekarni do przekazania chleba na rzecz protestujących, pieczywo załadowali i przywieźli wspólnie firmowym żukiem na teren zakładu. W trakcie strajku drukarz (na tzw. wałkach), a nast. kolporter ulotek, oświadczeń MKS, zbierał pieniądze, odebrał z Janem Samsonowiczem bibułę z Wolnej Drukarni Stoczni Gdynia, a podczas jej transportu holownikiem ścigany przez statek milicyjny, który oddał w jego kierunku salwę ostrzegawczą. Po wyjściu na Nadbrzeże Gdyńskie jako jedyny uciekł i dostał się do Stoczni Gdańskiej. 19 VIII zatrzymany wraz ze swoją matką Joanną oraz Pawłem Mikłaszem w aucie na moście Błędnik w Gdańsku, przewieziony na przesłuchanie do KW MO. Zatrzymany ponownie i 20 VIII pobity z trzema osobami w Starogardzie Gdańskim za rozwożenie „ulotek o treści antypaństwowej”, uciekł z komisariatu i następnego dnia przedostał się z powrotem do stoczni.
Na pocz. 1981 pomagał matce oraz Mieczysławowi Cholewie, Ryszardowi Czajkowskiemu zakładać Radiową Agencję „S” przy gdańskim MKZ – przegrywał kasety z nagraniami Kaczmarskiego i Kelusa, współorganizował wystawę „Grudzień 70”, członek Parszywej Dwunastki. IX 1981 twórca Młodzieżowej Oficyny Wydawniczej, która wydała m.in. wspomnienia Ryszarda Siwca, współpracownik Wyd. Konstytucji 3 Maja. Po 13 XII uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej – rozłożył na części i wyniósł partiami z zakładu offset, a nast. przewiózł do mieszkania internowanego Andrzeja Butkiewicza. Na pocz. 1982 skreślony z listy uczniów IV LO w Gdańsku za działalność antykomunistyczną, nieprzyjęty do żadnej szkoły dziennej, kontynuował naukę wieczorowo w II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. LO do 1986.
Założyciel (z Krzysztofem Łebkiem) organizacji uczniowskiej Ruch Oporu Młodych, 17 III 1982 przyjął ps. Rafał. W wyniku donosu organizację rozbito; 29 IV 1982 aresztowany (podobnie jak 9 pozostałych członków organizacji) i osadzony w AŚ przy ul. Kurkowej. Prokuratura Marynarki Wojennej w Gdyni przedstawiła zarzuty dot. tego, że „po wprowadzeniu na terytorium PRL stanu wojennego 13 XII 1981 działając wspólnie i w porozumieniu do III 1982 w Gdańsku, doprowadził do zorganizowania związku mającego na celu dokonywanie przestępstw, w szczególności przeciwko porządkowi publicznemu, takich zwłaszcza, jak publiczne nawoływanie do nie zaniechania udziału w działalności NSZZ »Solidarność«, publiczne nawoływanie do nieposłuszeństwa i przeciwdziałania prawnym rozporządzeniom organów państwowych…”. 17 IX 1982, prawdopodobnie wskutek interwencji prymasa Glempa, do którego udała się część matek osadzonych, zwolniony z aresztu z kilkoma osobami, oddany pod dozór MO. Postępowanie karne umorzono na mocy amnestii.
Współpracownik SW i Ruchu WiP (1984–1987). Z matką, A. Kołodziejem, J. Gwiazdą i M. Balickim brał udział w głodówce w kościele św. Stanisława Kostki w Gdańsku przeciwko kolejnemu aresztowaniu Andrzeja Gwiazdy (16–23 XII 1984), założył Rzemieślniczy Zakład Usługowy Klar Mycie Okien.
IX 1987 na emigracji zarobkowej i studiach w USA. 1992 powrót do kraju, własna działalność gospodarcza, założyciel Pomorskiego Instytutu Zarządzania, wykładowca w Gdańskiej Fundacji Kształcenia Menedżerów (2001–2010), obecnie pisarz, autor 6 powieści i podręcznika do zarządzania czasem: Mój czas w moich rękach (1992), Cypel Story (2000), Życie podziemne mężczyzny (2003), Słodka Polsko (2006), Życie podziemne mężczyzny – Rewanż (2015), Zabić bogatych (2020), Walka o brokat (2021). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).
15 IV 1982 – 16 VIII 1983 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO w Gdańsku w ramach SOR krypt. Drużyna.