Ćwiklińska Krystyna Ewa
Krystyna Ewa Ćwiklińska, ur. 13 III 1946 w Osuchowie k. Zwolenia, zm. 29 X 2020 w Radomiu. Wykształcenie średnie, technik medyczny.
1966–1968 asystentka pielęgniarska w Państwowym Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Krychnowicach k. Radomia; 1971–1972 asystentka pielęgniarska w Państwowym Domu Pomocy Społecznej dla Dorosłych w Radomiu; 1972–1991 asystentka pielęgniarska w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym tamże.
Od jesieni 1980 w „S”, członek KZ w WSzZ; przewodnicząca Komisji Lecznictwa Specjalnego Otwartego tamże.
Po 13 XII 1981 inicjatorka i współorganizatorka zbiórek pieniędzy – kolportaż cegiełek „Fundusz pomocy NSZZ »Solidarność«” – na terenie szpitala na pomoc dla internowanych i członków ich rodzin. 3 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1983 inicjatorka zbiórki i złożenia wieńca od „S” służby zdrowia podczas pogrzebu zmarłego nagle Jacka Jerza, radomskiego działacza „S”, KPN i KOWzP. 1982–1987 kolporterka wydawnictw podziemnych na terenie Radomia; odpowiadała za kontakty z innymi regionami i działaczami „S” na emigracji. 5 III 1984 zatrzymana po przeszukaniu mieszkania w zw. z kolportażem wydawnictw podziemnych (w ramach tzw. akcji Świt dokonano łącznie 84 przeszukań u działaczy opozycji); 6 III 1984 aresztowana i przewieziona do AŚ Warszawa-Grochów; od 18 III 1984 hospitalizowana w WSzZ w Radomiu (pod nadzorem funkcjonariusza MO) ze względu na zły stan zdrowia; 21 III 1984 uchylono aresztowanie; 30 VII 1984 postępowanie przygotowawcze umorzono na mocy amnestii. 1986–1987 trzykrotnie wzywana na rozmowy profilaktyczno-ostrzegawcze ; 24 IV 1987 ponowne przeszukanie mieszkania.
28 VI 1989 – 1991 przewodnicząca Komisji Zakładowej Lecznictwa Zamkniętego „S” przy WSzZ. 1991–2001 starsza laborantka w Radomskim Szpitalu Specjalistycznym im. T. Chałubińskiego tamże. Od 2001 na emeryturze.
Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2018) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2018).
18 V 1983 – 7 IX 1987 kontrolowana operacyjnie przez Wydz. III KW MO/WUSW w Radomiu w ramach KE krypt. Wieniec.